ΕΡΩΤΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Η Άρτεμις άρχισε να γράφει γρήγορα χωρίς σκέψεις σαν
αυτόματο. Έπρεπε να βγάλει από μέσα της όλα αυτά τα συναισθήματα τις χαρές τις
λύπες την οδύνη του χωρισμού την αγάπη που ένιωθε ακόμα, παρόλα αυτά που
μεσολάβησαν, για αυτό τον άνθρωπο για την αγάπη της ζωή της όπως την έλεγε και
που δυστυχώς είχε αυτή την κατάληξη.
Μια παιδική μια αγνή αγάπη που στην αρχή ήταν μια απλή φιλία
ανάμεσα σε δύο παιδιά στην συνέχεια φούντωσε έγινε έρωτας που τα παρέσυρε όλα
στο διάβα του έγινε άνεμος ερωτικός θάλασσα φουρτουνιασμένη δύο καρδιές που
χτύπαγαν στο ίδιο ρυθμό δύο ψυχές σε ένα σώμα και μετά τι;
Τι έγινε και άλλαξαν όλα; Τι έφταιξε και δεν είδε τις πρώτες
ενδείξεις της καταστροφής που έρχονταν και που θα έφερνε την ευτυχισμένη ζωή
τους πάνω κάτω, μια ανατροπή και ένα αναπάντεχο τέλος.
Θυμάται την πρώτη μέρα της συνάντησης τους .Μικρά παιδιά
μικρά κλαράκια που βιάζονταν να ανθίσουν. Η πρώτη μέρα στο σχολείο Άφησε
διστακτικά το χέρι της μητέρας της και προχώρησε στο προαύλιο του μεγάλου
σχολικού συγκροτήματος Φοβόταν και αγωνιούσε μαζί με προσμονή για το μέλλον που
της ανοιγόταν μπροστά της απλόχερα .Έψαχνε με τα μάτια της τα άλλα παιδιά ήθελε
νε τα πλησιάσει να τους μιλήσει να παίξει μαζί τους Τότε την πλησίασε ένα αγόρι
λεπτό με καστανά μαλλιά και χαμογελαστά μάτια.
Μίλησαν τη ρώτησε πως την λένε και της είπε το όνομα του.
<< Πάνος >>.Από τότε έγιναν αχώριστοι. Μαζί στα
διαλείμματα έπαιζαν μίλαγαν για μαθήματα για την δασκάλα τους για τα όνειρα
τους.
Μια μέρα τους είπαν ότι θα πήγαιναν εκδρομή στην Πάρνηθα,
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη αλλά το κρύο καλά κρατούσε ακόμα
αφού λίγο πριν είχε χιονίσει
Ο Πάνος που πάντα την
φρόντιζε και την προστάτευε της έκλεισε με τρυφερότητα την ζακέτα της να μην κρυώνει.
Κάποιος δεν θυμόταν καλά τους έβγαλε μια φωτογραφία Ακόμα πρέπει να είναι κάπου
καταχωνιασμένη δεν ξέρει καν αν υπάρχει ακόμα Που να βρίσκεται άραγε αλλά και
αν την έβρισκε τι νόημα έχει ;
Πήρε την κούπα με τον αχνιστό καφέ ήπιε λίγο και βυθίστηκε ξανά στις σκέψεις της. Τρία χρόνια έμειναν μαζί στο σχολείο Μετά οι γονείς της αναγκάστηκαν να την πάρουν από αυτό και να την πάνε σε ένα άλλο κοντά στο σπίτι της Έτσι χώρισαν με τον Πάνο και δεν συναντήθηκαν για ένα μεγάλο χρονικά διάστημα Μέχρι να τελειώσουν το Γυμνάσιο και το Λύκειο.
Πέρασαν στο Πανεπιστήμιο και κατά σύμπτωση στην ίδια σχολή .
Έτσι μια μέρα συναντήθηκαν πάλι Είχαν αλλάξει βέβαια αρκετά είχαν ψηλώσει τα μαλλιά της η
Άρτεμις να είχε κόψει πιο κοντά αλλά ο Πάνος την γνώρισε από το γλυκό της
βλέμμα που παρέμεινε το ίδιο .Αυτός είχε τα ίδια χαμογελαστά μάτια το ίδιο
χαμόγελο που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του όταν την είδε Δεν πίστευαν στην τύχη
τους στην μοίρα τους όπως το πάρει κανείς .Όλα άλλαξαν η ζωή τους απέκτησε άλλο
νόημα άλλη προοπτική Άρχισαν να κάνουν όνειρα για μια κοινή ζωή όταν τελείωναν
τις σπουδές τους και έβρισκαν μια δουλειά. Η αγάπη τους φούντωνε αυτή η αγνή παιδική τους αγάπη που έγινε
έρωτας πλέον και τους παρέσυρε στην δύνη του .
Παντρεύτηκαν Στην αρχή δεν υπήρχαν ορατά προβλήματα. Ό,τι
συνέβαινε ήταν μες στα πλαίσια των
προβλημάτων της κοινής ζωής των ζευγαριών
Ξαφνικά όλα πήραν άλλη τροπή .Η συμπεριφορά του Πάνου
ξαφνικά άλλαξε, άρχισε να πίνει, να μεθάει την ζήλευε παθολογικά δεν την άφηνε
να βγαίνει έξω με τις φίλες της έγινε βίαιος έφτανε στο σημείο να την χτυπάει τόσο
δυνατά που συχνά πήγαινε στο νοσοκομείο με διάσειση με πρόσωπο καταματωμένο και
σπασμένο χέρι .Μετά μετάνιωνε, της ζητούσε συγγνώμη, της έλεγε ότι δεν θα
επαναληφθεί και μετά πάλι τα ίδια.
Φοβόταν να μιλήσει έλεγε ότι έπεσε από την καρέκλα, από την
σκάλα Δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι αυτό το καλόψυχο και τρυφερό παιδί είχε
μεταλλαχτεί σε ένα τέρας Έδωσε μια και
τα γκρέμισε όλα Γκρέμισε την ευτυχία τους τα όνειρα για μια χαρούμενη ζωή για
ένα παιδί .Και αυτό το στερήθηκε
Όταν έμεινε έγκυος πίστεψε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα θα
γίνει υπεύθυνος Μάταια όλα. Οι καυγάδες και το ξύλο συνεχίστηκε αμείωτο με αποτέλεσμα να
καταλήξει στο νοσοκομείο με ακατάσχετη αιμορραγία .Ούτε το παιδί του δεν σεβάστηκε. Δυστυχώς όχι μόνο έχασε το
μωρό αλλά δύσκολα αν όχι αδύνατα θα έκανε άλλο. Καλύτερα σκέφτηκε τι το ήθελε
το παιδί Ήταν αυτό περιβάλλον κατάλληλο να το μεγαλώσει. Ένα περιβάλλον όλο
καυγάδες, ξύλο, χωρίς σεβασμό, αγάπη, προστασία. Όχι, καλύτερα έτσι . Θεέ μου τι
έλεγε ;
Πρέπει να τα είχε χάσει. Θα έφευγε. Αποφάσισε πια ότι η
κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Δεν ήταν ζωή αυτή που ζούσε , δεν μπορούσε να
συνεχίσει Αρκετά, δεν της άξιζε. Αποφάσισε να μιλήσει με το Συμβουλευτικό
Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών της πόλης της,
να πάρει συμβουλές, δεν ήθελε στην αρχή να ανακατέψει τους γονείς της σε
αυτή την ιστορία φοβόταν και ντρεπόταν μαζί.
Μια σχέση ζωής, ο άνθρωπός της όπως χαρακτηριστικά έλεγε, να
καταλήξει έτσι .Όμως δεν υπήρχε επιστροφή. Στο Συμβουλευτικό Κέντρο βρήκε ανθρώπους που την βοήθησαν έσκυψαν στο
πρόβλημά της και της έδωσαν τις κατάλληλες οδηγίες για την συνέχεια .
Αποφάσισε να μιλήσει στους γονείς της να τους πει όλη την αλήθεια και τους είπε την απόφασή της να χωρίσει
Αυτοί την κατάλαβαν και στάθηκαν δίπλα της .
Ο Πάνος μετά το διαζύγιο που στην αρχή δεν ήθελε να το δώσει
αλλά στην συνέχεια υποχώρησε, μπήκε σε
ψυχιατρική κλινική .Μια κληρονομική προδιάθεση δεν τον άφηνε να ξεχωρίσει το
καλό από το κακό, τον έκανε να χρησιμοποιεί τη βία χωρίς να θέλει στην ουσία να
το κάνει.
Η Άρτεμις πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να συνέλθει
τελείως και να συνεχίσει την ζωή της .Έγινε μια καταξιωμένη συγγραφέας αγαπητή
στον κόσμο αλλά πάντα με μια μελαγχολία στα μάτια της .
Δεν μπόρεσε να κάνει μια σταθερή σχέση, η ψυχή της είναι
ακόμα εκεί κολλημένη σε μια παιδική
τρυφερή κίνηση γεμάτη αγάπη και συντροφικότητα.
Μια φωτογραφία σε ένα συρτάρι ,ίσως, κρυμμένη, να μαρτυράει
τα παιδικά χρόνια της αθωότητας.
Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη mini-Σκυτάλη#1 που διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία η Mary Pertax
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
