ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

                          

                               ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

Πέρασα από εκεί που ήταν σκοτεινά

Ήμουν χαρούμενη τότε .

Ήμουν στα σύννεφα ψηλά, με μια εξουσία

περίεργη στα χέρια μου, κρατώντας, προχωρούσα

εκεί που ήταν λουλούδια  την αυγή ,το φως το μεσημέρι,

την νύχτα γλυκά με νανούριζαν στο κήπο τα ζουζούνια.

Ήταν ο παράδεισος της λησμονιάς, του πόνου η λιακάδα,

η φουρτούνα της θάλασσας ,

τα κύματα ξεσπούσαν στα βράχια

της θλίψης.

Το χάρισμα που ήρθε ξαφνικά χτύπησε την πόρτα της ζωής  μου.

Μου έδωσε την συνέχεια της ψυχής,

μια στάλα δόξα ήθελα, μια χαρά στη ματαιότητα του δρόμου.

Ήμουν χαρούμενη τότε, που σε είδα στη ζωή  της πόλης.

Που τραβήξαμε τον δρόμο της αναμονής.

Όλα έγιναν ένα θαύμα, μια πομπή συναισθημάτων.

Ήμουν χαρούμενη τότε.

Ένιωθα  και ήμουν χαρούμενη .

Γνώρισα ανθρώπους, γνώρισα εσένα, τη φύση. τον ουράνιο θόλο.

Η βροχή έπεφτε, έδινε ζωή , ο ήλιος έδινε νιότη

Τα πουλιά έδιναν δύναμη να πετάξουμε να δούμε άλλους κόσμους .

άλλες θάλασσες, άλλες σκέψεις.

Δεν ήταν για πολύ…..

Σε μια ώρα έγιναν στάχτη μαύρισαν στη φωτιά των δακρύων.

Στην παλίρροια, στη ριπή του ανέμου, έγιναν καπνός.

Έφυγα για το μακρύ ταξίδι χωρίς έλεος, χωρίς μετάνοια

Δεν υπάρχει άφεση ,ούτε συναίσθημα

Όχι δεν είμαι πια χαρούμενη

Δεν υπάρχω  για να είμαι χαρούμενη 

Αφιερώνεται στους νεκρούς από την φωτιά στο Μάτι. 

 ❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

Αντρέ Μπρετόν:Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ

ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ : 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ






Ο Αντρέ Μπρετόν ήταν Γάλλος συγγραφέας Είναι ο θεμελιωτής και κύριος θεωρητικός του υπερρεαλιστικού κινήματος  και εμπνευστής του μανιφέστου του. Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1896 στη Τinchebtay Borage της Γαλλίας.

 Ο Μπρετόν σφράγισε τη λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά τον 20ο αιώνα, με την ανατρεπτική και ανορθόδοξη σκέψη, την επαναστατική λογική του, τα οράματα και τη φαντασία του. Μαζί με  άλλους καλλιτέχνες της εποχής του , υποστήριξε τη μελλοντική συγχώνευση δύο  αντιφατικών καταστάσεων, του ονείρου και της πραγματικότητας,

Σπούδασε Ιατρική και Ψυχιατρική στο Παρίσι λίγο πριν επιστρατευθεί το 1915 λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποσπάστηκε σε διάφορα ψυχιατρικά κέντρα, μυήθηκε την εποχή εκείνη στο έργο του Σίγκμουντ Φρόυντ, το οποίο τότε, ήταν πολύ λίγο γνωστό στη Γαλλία. Το 1916, συνάντησε στο νοσοκομείο της Ναντ τον συγγραφέα Ζακ Βασσέ, ο οποίος άσκησε σημαντική επίδραση πάνω του. Τον επόμενο χρόνο, γνωρίστηκε ακόμα με τον επίσης ασκούμενο ιατρό Λουί Αραγκόν καθώς και με τον σημαντικό ποιητή Γκιγιώμ Απολλιναίρ, μέσω του οποίου ήρθε σε επαφή και με τον Φιλίπ Σουπώ. Το 1919 ήταν η χρονιά που ο Μπρετόν δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Ενεχυροδανειστήριο. Μαζί ξεκίνησε με τους Λουί Αραγκόν και Φιλίπ Σουπώ, τη λογοτεχνική επιθεώρηση Litterature (Λογοτεχνία).

Από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι του 1919, έγραψε σε συνεργασία με τον Σουπώ μια σειρά από κείμενα χρησιμοποιώντας την μέθοδο της αυτόματης γραφής, τα οποία αποτέλεσαν τελικά το βιβλίο Τα «Μαγνητικά Πεδία».  Οργάνωσε την πρώτη υπερρεαλιστική ομάδα ενώ στις 15 Οκτωβρίου 1924 κυκλοφόρησε το Μανιφέστο του Υπερρεαλισμού, ένα από τα σημαντικότερα κείμενα ,με το οποίο έγινε η έναρξη του κινήματος  ως οργανωμένο καλλιτεχνικό κίνημα στη βάση συγκεκριμένων θεωρητικών αρχών. Στην οδό Γκρενέλ του Παρισιού, λειτούργησε επίσης το Γραφείο Υπερρεαλιστικών Ερευνών. Το Δεκέμβριο του 1924 ίδρυσε επιπλέον ένα νέο λογοτεχνικό περιοδικό της υπερρεαλιστικής ομάδας, με τίτλο «Η Υπερρεαλιστική Επανάσταση», η έκδοσή του οποίου σταμάτησε το 1929.

Το 1930, ίδρυσε το νέο περιοδικό του υπερρεαλισμού «Ο Υπερρεαλισμός στην υπηρεσία της Επανάστασης», με κύριο στόχο την σύνδεση του ποιητικού έργου με την πολιτική. Την ίδια περίπου περίοδο, δημοσιεύτηκε η «Άμωμος Σύλληψη», σε συνεργασία με τον ποιητή Πωλ Ελυάρ. Το βιβλίο αυτό, είναι το μοναδικό, ως σήμερα, που περιέχει ένα δοκίμιο αποτίμησης του λεκτικού παραληρήματος διαφόρων κατηγοριών φρενοβλαβών. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η υστερία αποτελεί την «πιο μεγάλη ποιητική ανακάλυψη του τέλους του [19ου] αιώνα».Το Μάιο του 1938 επισκέφτηκε το Μεξικό, όπου συνάντησε τον Λέων Τρότσκι, με τον οποίο συνέταξε στις 25 Ιουλίου, ένα κείμενο με τον τίτλο «Για μία ανεξάρτητη επαναστατική τέχνη». Το κείμενο υπογράφτηκε τελικά από τον Μπρετόν και τον Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα.

Στα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια της ζωής του, έγραψε πολλά κείμενα ως προλόγους σε βιβλία άλλων συγγραφέων ή για καταλόγους εκθέσεων ζωγράφων. Το 1957 εκδόθηκε και η τελευταία του ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Αστερισμοί», αποτελούμενη από είκοσι δύο πεζά ποιήματα που συνοδεύονταν από ισάριθμα έργα του Χουάν Μιρό. ‘Επασχε από χρόνιο άσθμα και η υγεία του επιδεινώθηκε το καλοκαίρι του 1966. Στις 27 Σεπτεμβρίου εισήχθεκε  στο νοσοκομείο λόγω μίας έντονης κρίσης δύσπνοιας, και την επόμενη μέρα, στις 28 Σεπτεμβρίου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών.

‘Εχει πει:

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ  

Αγάπη είναι όταν συναντάς κάποιον και σου λέει κάτι καινούργιο για τον εαυτό σου.

Μια λέξη και όλα σώζονται. Μια  λέξη και  όλα χάνονται.


Η αγάπη είναι πάντα μπροστά σας. Αγαπήστε

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΕΛΕΝΑΣ 3

                                 ΤΑ  ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΕΛΕΝΑΣ  3

 Πριν λίγες μέρες πήρα και άλλα χειροποίητα στολίδια από τη Μαρία- Έλενα για την συμμετοχή μου στο διαγωνισμό για το χειροποίητο στολίδι που διοργάνωσε η ίδια. Μαρία- Έλενα τα στολίδια σου είναι πανέμορφα. Σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι ο,τι καλύτερο .


Ένα γούρι

 Ένα στολίδι

 Μια καρτούλα.

Η ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ

Η ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΤΡΑ 


Μίλα.
Πες κάτι, οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.
Πες:
«άδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πες:
«θα δούμε»,
«αστάθμητο»,
«βάρος».
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.
Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
πες
«δεν άκουσα».
Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ’ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ’ ελευθερώνει άλλη.
Τράβα μία λέξη απ’ τη νύχτα στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη
Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ’ αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου .
Ολόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πες «αστέρι», που σβήνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες «πέτρα»,
που είναι άσπαστη λέξη.
Έτσι, ίσα ίσα,
να βάλω έναν τίτλο
σ’ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.
Κική Δημουλά
Από τη συλλογή Το Λίγο του κόσμου, 1971

Διακεκριμένη και πολυβραβευμένη ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, με μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό.
 Ένα ποίημά της, λοιπόν, που το διαβάσαμε σε ένα εστιατόριο στο Κουκάκι.Έχει μεγάλη αξία όταν μια απλή κυριακάτικη βόλτα για φαγητό μετατρέπεται σε λογοτεχνικό ταξίδι και τα νέα παιδιά γνωρίζουν την ποίηση και την λογοτεχνία με τόσο απλό και πρωτότυπο τρόπο Μπράβο!!!