Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021

Τα γνωμικά εμπνεύουν#1-Η συμμετοχή μου

                                                              Ο χορός

 




Πήρε το βιβλίο από τη βιβλιοθήκη .Το άνοιξε στη σελίδα  που   είχε σημειώσει το προηγούμενο  βράδυ και άρχισε να διαβάζει.

Η κατάθλιψη στην οποία είχε περιέλθει εδώ και έξι μήνες, από την στιγμή δηλαδή που χώρισε μετά από  δέκα χρόνια γάμου , δεν έλεγε να την αφήσει .

Προσπαθούσε να ξεφύγει να την ελέγξει άλλα μάταια .

 Βεβαία  είχε λίγο βελτιωθεί από  τότε που πήγε σε αυτήν την καλή ψυχολόγο που της είχε προτείνει η αδελφή της  για να ζητήσει βοήθεια

 Αλλά ένιωθε ότι είχε πέσει σε ένα τέλμα αρνιόταν  να ζήσει, να περνά  όμορφες στιγμές.

 Άρχισε να διαβάζει αυτό το βιβλίο για να ξεφύγει.

Είχε δει την ταινία και  αγόρασε  το βιβλίο γιατί της είχε κάνει εντύπωση ο ανήσυχος χαρακτήρας του συγγραφέα, η διαρκής αναζήτηση του, τα ιδεώδη του.

Και τότε… συνέβη.  

Βγήκε ξαφνικά ο ήρωας από το βιβλίο ζωντάνεψε. μπροστά της και άρχισε να χορεύει στο ρυθμό της μουσικής που  γέμισε το δωμάτιο…

Στην αρχή κουνήθηκε  αργά με  νωχελικές κινήσεις, τα πόδια σταυρωτά  στη γη , τα χέρια ψηλά , άρχισε να κινεί όλο το σώμα αρμονικά  η μουσική τον συνεπήρε.

Ο χορός έγινε γρήγορος έντονος, η μουσική άλλαξε έγινε πιο δυνατή, η γη σείεται, ο ουρανός θεριεύει, η  θάλασσα γαλήνια στην αρχή, αγρίεψε τα κύματα παρέσυραν την άμμο στα βαθιά.

Η ζωή είναι μια σταλιά  Ζήσε την κάθε στιγμή έντονα, δυνατά σαν να μην υπάρχει αύριο, τα λόγια μπερδεύτηκαν  με την μουσική.

Η ζωή είναι μικρή Δεν σταματά από ένα άσχημο ατυχές συμβάν .

Συνέχισε να ζεις, όχι απλά να υπάρχεις,  χωρίς περιορισμούς και στενόχωρες καταστάσεις. Απόλαυσε την .

Ο χορός κράτησε αρκετή  ώρα με  χάρη και ομορφιά. Έβγαινε από την καρδιά  από την  ψυχή από το μυαλό όλα έγιναν ένα.

 Πήρε  το σαντούρι του και συνέχισε να παίζει .

Μια γλυκιά μελώδια αναδύθηκε και την τύλιξε .

Αγάπησε τον εαυτό σου και αυτούς που αξίζουν πραγματικά ,.προχώρα για τα απέραντα ταξίδια της ύπαρξης . Τα ωραία πράγματα είναι  μπροστά σου  Γνώρισέ τα, κάνε τα   δικά σου. Μέχρι να σου κοπεί η ανάσα από το γέλιο, το χορό του έρωτα.

Βγες έξω, χαμογέλα, τραγούδα, χόρεψε, γνώρισε ανθρώπους, κάνε φίλους.

Θα δεις η ζωή θα σε ανταμείψει .

Βλέποντας να διαδραματίζονται όλα αυτά μπροστά της αισθάνθηκε έκπληξη,  δέος.  Αναρωτήθηκε αν συμβαίνουν στην πραγματικότητα ή αν τα φαντάζεται, αν τα ονειρεύεται.

Η μουσική σταμάτησε ξαφνικά όπως είχε αρχίσει

Χτύπησε το τηλέφωνο. Σηκώθηκε αργά .

Η αδελφή της  τη  ρώτησε αν θα ήθελε να πάνε για πεζοπορία στο βουνό

Άλλες φόρες αρνιόταν κατηγορηματικά άλλα τώρα…

Το πέπλο που σκέπαζε τις σκέψεις της  και δεν την άφηνε να δει καθαρά παραμερίστηκε. Οι φόβοι της έφυγαν.

Θα αρχίσω πάλι από την αρχή, θα αρχίσω να ζω πάλι σκέφτηκε.

 Αρκετά θρήνησα .

 Αποφασισμένη, χωρίς ενδοιασμούς, άνοιξε την πόρτα και βγήκε στην ζωή στη χαρά και γιατί όχι σ’ ένα νέο έρωτα.

Ζούσε…

Το ταξίδι της ζωής είναι υπέροχο όταν ξέρεις να το απολαμβάνεις, όταν το χαίρεσαι με όλο σου το είναι,  να  ζεις στο έπακρο την κάθε μέρα .

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Mary Pertax

Τα γνωμικά εμπνεύουν#1

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΨΗΦΙΣΑΝ 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΗΤΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ 

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ  ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ 





Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021

ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ

                                     


                                                             ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ



Λίγο πριν της γιορτές τρεις  φίλες μου μου έστειλαν τα παρακάτω δώρα :

Πρώτα ήρθε το δώρο τις φιλή μας Mia που κέρδισα στο Διαγωνισμό γενεθλίων της

Ένα πλεκτό φλιτζάνι που έφτιαξε με τα χεράκια της
    Μετά η φίλη μου η Σπυριδούλα μου έκανε ενα χειροποιητό στολίδι για το δέντρο μου

                  Τέλος, η φίλη μου η Κατερινά μου έκανε δώρο ένα χειροποιητό γουράκι





Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΦΩΤΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ#6

 


   Το ημερολόγιο της ζωής


                                                                       



         


                                                         ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Κυρά- Φρόσω χάνει τον πολυαγαπημένο άνδρα της και αισθάνεται απέραντη μοναξιά ώσπου η κόρη της ,η Κυριακή ,της κάνει δώρο ένα σκύλο για παρέα.

Η Κυρά -Φρόσω έγραψε τις σκέψεις σε ένα τετράδιο. 

Οι σκέψεις της αποτελούν το παρακάτω ποίημα.


                                               ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ   

Πορευτήκαμε μαζί , στον ίδιο δρόμο,  στην  ίδια ζωή

Τώρα στα όνειρα μου ζεις εσύ…

Πόσο γρήγορα πέρασε η ζωή.

σαν σύννεφο στον ορίζοντα μακρινό.

Δεν ζητούσα πολλά ,μόνο την αγάπη σου…

Να  είμασταν μαζί μέχρι το τέλος…

Η απλότητα της ψυχής σου με οδήγησε στη απόλυτη ευτυχία.

Τώρα που έφυγες...η ζωή μου έγινε μισή...έχασα ένα κομμάτι

της καρδιάς μου...ο πόνος χτύπησε την πόρτα μου…αλλά

ξαφνικά ένα θείο δώρο ήρθε από τον  ουρανό...και με γέμισε πάλι

θαλπωρή.



                                            Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

Η κυρά- Φρόσω όπως κάθε μέρα άναβε το καντηλάκι. 

Επικρατούσε απόλυτη σιγή στο φτωχικό της,τα παιδιά της ο γιος της που είχε φύγει  για δουλειά  στην Αμερική και η κόρη της που ζούσε στην Αθήνα  είχαν καιρό να την επισκεφτούνε.

 Ευτυχώς που έχει τον σκύλο της τον Ερμή.

Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος η κυρά - Φρόσω νόμιζε ότι ήταν το παράθυρο της κουζίνας ανοιχτό όμως δεν ήταν αυτό.

Τελικά ο θόρυβος ήταν από την πόρτα, κάποιος  την χτυπούσε , η  κυρά- Φρόσω με ταραχή ανοίγει την πόρτα. 

Ήταν η κόρη της η Κυριακή.

Η Κυρα-Φροσω την αγκάλιασε και ένα δάκρυ συγκίνησης κύλησε στο μάγουλό της.

“Τι κάνεις κόρη μου εδώ;”

“Ήρθα να σε δω μανούλα μου, να δω αν είσαι καλά”

“Καλά είμαι κόρη μου , γύρνα στο σπιτικό σου και στη οικογένεια σου που σε χρειάζονται”

“Μαμά μου το σκέφτηκα ήταν λάθος να σε αφήσω στο χωριό, πρέπει να έρθεις μαζί μου στη Αθήνα θα είναι καλύτερα για εσένα”

“Τι λες κόρη μου, εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα , εδώ παντρεύτηκα, εδώ είναι θαμμένος ο πατέρας σου.”

“Δεν θα αφήσω τον τόπο μου που αγαπώ, εδώ είναι ζωή μου και δεν αλλάζει.”

“Επίσης κόρη μου, στη Αθήνα έχει φασαρία και πολύ καυσαέριο,ενώ στο χωριό υπάρχει ησυχία και καθαρός αέρας.”

“Έχεις δίκιο μαμά, άλλα τόσο  καιρό σκεφτόμουν εσένα, εσένα είχα στο μυαλό μου κανέναν άλλο...Σε Αγαπώ μαμά και θέλω να είσαι καλά”

“Παιδί μου θα είμαι καλά εδώ, ευτυχισμένη, στη Αθήνα θα είμαι δυστυχισμένη...Θα μου  λείπει το σπίτι μου, ο κήπος μου, τα λουλούδια μου, τα ζώα μου και η απλότητα της φύσης”

“Εντάξει μαμά,θα τα πούμε , θα ξανάρθω σύντομα πάλι να σε δω.“Εντάξει κόρη μου,καλό δρόμο”


Μετά η κυρά- Φρόσω βγήκε στη αυλή και μάζεψε τα μήλα που είχαν πέσει από τον αέρα. 

Με  τόσα μήλα σκέφτηκε να κάνει μια ωραία μηλόπιτα.

“Ερμή!,θα με βοηθήσεις να κάνουμε την μηλόπιτα;.”

Ο Ερμής την άκουσε και την ακολούθησε κουνώντας την ουρά του.

Τότε η κυρά - Φρόσω του είπε ότι είναι η πιο καλή παρέα στις δύσκολες αλλά και χαρούμενες στιγμές.

Έτσι κυρά - Φρόσω μάζεψε τα μήλα και πήγε στη κουζίνα μαζί με τον Ερμή.

Η ευτυχία δεν χρειάζεται υπερβολή και πολυτέλεια αλλά απλότητα  ψυχής.

                                    -----------------------------------------------



Αυτή ειναί η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη#6 που την διοργανώνει η Mary Petrax

Με την σειρά μου παραδίνω την σκυτάλη στη Σμαραγδάκι-Ρούλα με τη λέξηΑστερόσκονη" και την εικόνα:


Επίσης Καλή Χρονιά με όλες τις ευχές του δέντρου των bloggers να γίνουν πραγματικότητα