Πόνος και οργή στα Τέμπη

 Πόνος και οργή στα Τέμπη 

Στα Τέμπη η Ελλάδα μονάχη

ζητά τα χαμένα παιδιά της 

Και τα δάκρυα από τα μάτια κυλούν 

στη γη για τα απότομα κομμένα κλαδιά της

Για τα όνειρα που χάθηκαν νωρίς

στου ορίζοντα το μάκρος 

ξεπροβάλλει ένα μεγάλο Γιατί ,θαρρείς

δεν υπάρχει τίποτα άλλο 

Μόνο η οργή για το ανελέητο κράτος 

Και ο πόνος μας είναι βουβός

η ψυχή μας ματώνει

Αίμα δάκρυα γίναν χείμαρρος

σαν όλεθρος τους ένοχους ζυγώνει

Αφιέρωμα στα παιδιά και τα όνειρα τους που χάθηκαν τόσο απότομα και άδικα 

Μίνι Σκυτάλη #5

 Η φυγή 

Φεύγω

Μην με ακολουθήσεις δεν θα αντέξω 

Δεν μπορώ να μείνω άλλο τα λόγια έγιναν άνεμος που παρασέρνουν τα όνειρα

Δεν αντέχω άλλο θέλω να ξεφύγω από όλους από όλα που δυναστεύουν την πίστη μου την ελπίδα μου την ύπαρξη μου

Φεύγω ακολουθώ το φως

Είναι και άλλοι που κάνουν την ίδια διαδρομή με μένα…

Που πάμε κανείς δεν ξέρει ακολουθούμε το ένστικτο αυτό μας οδηγεί ίσως έτσι να είναι καλύτερα για όλους

Εσύ μείνε να παλέψεις εγώ δεν μπορώ άλλο κουράστηκα 

Εσύ μείνε ο αγώνας σου θα δικαιώσει την θυσία μου…

Φεύγω ,για τελευταία φορά σου μιλάω, σου πιάνω το χέρι ,σε χαιρετώ και χάνομαι στο φως

 Έτσι και οι λέξεις χάνονται όταν τις ξεστομίζεις, δεν μπορούν να με ακουμπήσουν πια είμαι αλώβητη στις επιθέσεις, το μίσος,τη ζήλια ,την οργή 

Είμαι μακριά τίποτα πια δεν μπορεί να με νικήσει ...

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη Μίνι Σκυτάλη #5,

που διοργανώνει όπως πάντα με επιτυχία η Μαίρη μας

Μαίρη σε ευχαριστώ για την δυνατότητα που μας δίνεις να εκφραστούμε και να δημιουργήσουμε εμπνεόμενοι από μια εικόνα.

Secret Santa 2022

Και φέτος συμμετείχα και πάλι στη ανταλλαγή δώρων secret Santa που διοργανώνει κάθε χρόνο η αγαπημένη μας Μαριλένα, ο secret Santa μου για το 2022 ήταν η Ρένα Χριστοδούλου. Στις παρακάτω φωτογραφίες είναι τα δώρα που μου έστειλε:  

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ρένα μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα σου δώρα, εύχομαι καλή χρονιά με υγεία, χαρά και αγάπη.

ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΔΗ ΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

          ΠΟΙΗΣΗ - ΕΙΔΗ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΠΟΙΗΤΕΣ


                        

Μια κλασική ερώτηση που υποβάλλεται στους ποιητές είναι πώς γράφεται ένα ποίημα. Με όσους τρόπους, όσοι είναι και οι ποιητές στον κόσμο». Αυτή είναι η απάντηση. «Τώρα πώς γράφεται ένα καλό ποίημα, ε, αυτό πια πραγματικά μόνο ένας θεός το ξέρει. Πάντως με σκληρή δουλειά και εσωτερικές αιμορραγίες. Με άγρυπνη τη δυσπιστία του ποιητή απέναντι σ’ αυτό που γράφει. Με γενναιότητα αυτοκριτικής. Σκίζοντας.   
                                                                                Κική Δημουλά
                                  

Η ποίηση, μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ'επέκταση της Λογοτεχνίας, ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι΄αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». 

Ανάμεσα στις τέχνες που παίζουν καθοριστικό ρόλο για την ανάπτυξη κοινωνική οικονομική πολιτική ενός λαού είναι η Τέχνη του Λόγου. Η πιο παλιά μορφή της είναι η Ποίηση. Η Ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Ποιήματα όπως επιφωνηματικές και χαρούμενες επικλήσειςκαι ύμνους στους θεούς θρήνους έπλασε από νωρίς ο άνθρωπος σε συνδιασμό με την μουσικη και το χορό. 

  Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.

Ποιητικά γένη

Τα γένη της ποίησης είναι τρία:

1. Η επική ποίηση είναι το αρχαιότερο είδος ποίησης. Τα έπη ασχολούνται με την περιγραφή και αφήγηση λόγων, πράξεων και κατορθωμάτων θεών (θρησκευτικό έπος) και ηρώων (ηρωικό έπος). Στο έπος, ο ποιητής αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο μια ιστορία, την οποία δανείζεται από τον μύθο, έχει εκτεταμένο μέγεθος (μπορεί να αποτελείται από χιλιάδες στίχους) και συνήθως γράφεται και απαγγέλλεται σε στίχους εξάμετρους. Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου είναι τα αρχαιότερα ελληνικά έπη. Από τα σύγχρονα ξεχωρίζει ο Διάκος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
2. Στη λυρική ποίηση, ο ποιητής περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο μία εικόνα ή μία κατάσταση, αποφεύγοντας συνήθως την εξιστόρηση μύθου. Χρησιμοποιεί διηγηματικά στοιχεία για να παραδειγματίσει, να φρονηματίσει ή να εξωτερικεύσει προσωπικά συναισθήματα, σκέψεις και εντυπώσεις και μάλιστα με τη χρήση άφθονων εκφραστικών μέσων (π.χ. σχήματα λόγου: πλεονασμούς, παρομοιώσεις, ομοιοκαταληξίες, μεταφορές κ.ά.). Είναι η ποίηση της καθημερινότητας, του ανθρώπου που ζει κοινωνικοπολιτικές μεταβολές και δεν επιμένει σε ακλόνητες αξίες και υψηλούς χαρακτήρες, στοιχεία τα οποία συναντάμε στο έπος, αλλά ασχολείται με τα απλά προβλήματα καθημερινής ζωής. Το μέγεθος του λυρικού ποιήματος είναι σύντομο (μπορεί να περιορίζεται σε μόνο δύο στίχους). Η λυρική ποίηση είναι αδόμενη (τραγουδιέται) και έχει μεγάλη ποικιλία μέτρων κάτι που διευκολύνει τη συνοδεία της από μουσικό όργανο. Αρχαία λυρικά ποιήματα ήταν οι ωδές, οι ύμνοι (μελική ποίηση) και οι διθύραμβοι, τα εγκώμια, οι παιάνες (χορική ποίηση). Από τα σύγχρονα μας ποιήματα τα πιο πολλά είναι λυρικά.
3. Η δραματική ποίηση συνταιριάζει έπος και λυρισμό σε μορφή θεατρική. Στο δράμα, ο ποιητής γράφει σε δεύτερο πρόσωπο. Διηγείται και παρουσιάζει (συνήθως επί σκηνής) ιστορίες οι οποίες έχουν αντλήσει το θέμα τους από κάποιον μύθο. Έχει μεσαίο μέγεθος, όχι πάνω από 1000-1600 στίχους και αποτελείται από μεικτά μέτρα. Τέτοια είναι η αρχαία τραγωδία, κωμωδία και σάτιρα, οι τραγωδίες του Σαίξπηρ κλπ και από τα νεότερα οι τραγωδίες του Σικελιανού και του Καζαντζάκη.

Ποιητικές σχολές

Ανάλογα πάλι με το περιεχόμενο και την τεχνοτροπία του ποιητή η ποίηση χωρίζεται σε σχολές.

1. Ρομαντική όπου δεν κυριαρχεί η λογική αλλά το συναίσθημα. Τέτοια ποιήματα έγραψε ο Παπαρρηγόπουλος, ο Βασιλειάδης κ.ά.
2. Παρνασσιακή, όπου κυριαρχεί η προσπάθεια του ποιητή να πλάσει τέλειους στην εμφάνιση στίχους.Ο παρνασσισµός ξεκίνησε από τη Γαλλία και κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία το διάστηµα 1850-1880. Παρνασσιακά ποιήµατα έγραψαν κυρίως οι ποιητές: Κωστής Παλαµάς, Λορέντζος Μαβίλης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γεώργιος Δροσίνης αλλά και. µεταγενέστεροι ποιητές όπως ο Άγγελος Σικελιανός και ο Κώστας Βάρναλης.
3. Συμβολική, όπου με τη μουσική επεξεργασία του στίχου (μουσικότητα, ρυθμός κλπ) σε συνδυασμό με το νόημα δημιουργείται συγκίνηση στον αναγνώστη. Ο συµβολισµός είναι ένα ρεύµα που εµφανίστηκε στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα και επηρέασε κυρίως την ποίηση και λιγότερο τη µουσική και τη ζωγραφική. Γεννήθηκε ως αντίδραση στην ψυχρότητα του παρνασσισµού και συνιστά µια επιστροφή στη ροµαντική ποίηση. Ποιητές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής (1900-1910): από το συµβολισµό επηρεάστηκαν οι Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Γιάννης Καµπύσης, Σπήλιος Πασαγιάννης, Απόστολος Μελαχρινός, Ιωάννης Γρυπάρης, Κωστής Παλαµάς, Κ. Π. Καβάφης. Ποιητές της γενιάς του 1920 (Νεοσυµβολιστές): σε αυτήν την οµάδα ανήκουν οι ποιητές: Κώστας Καρυωτάκης, Κώστας Ουράνης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Τέλλος Άγρας, Μήτσος Παπανικολάου, Μαρία Πολυδούρη.

Ποιητές

Από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου είναι οι Αρχαίοι Έλληνες τραγικοί Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης, οι κωμικοί Αριστοφάνης και Μένανδρος, και οι λυρικοί Πίνδαρος, Αλκαίος και Σαπφώ. Κατά τη νεότερη εποχή ξεχωρίζει η ποιητική δημιουργία του Σαίξπηρ, του Δάντη, του Γκαίτε,του Σίλλερ, του Ουγκώ, του Χάινε. Η νεοελληνική ποιητική μούσα μας χάρισε τα θαυμάσια δημοτικά τραγούδια και τα ποιήματα γνωστών ποιητών, όπως ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Κωστής Παλαμάς κ.α.
Οι αρχαίοι Έλληνες ανέπτυξαν ιδιαίτερα την ποίηση και συγκεκριμένα το έπος, τη λυρική ποίηση και το δράμα ως ποιητικά είδη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν άνθισαν και άλλα είδη, όπως η βουκολική ποίηση. Αξιοσημείωτο είναι ότι πέντε από τις εννέα Μούσες ήταν προστάτιδες των διαφόρων ειδών της ποίησης.

• Ο αστεροειδής 946 Ποίηση (Poësia), που ανακαλύφθηκε το 1921, πήρε το όνομά του από την προσωποποίηση της ποιήσεως
•   Η ποίηση είναι δύσκολο είδος. Σήμερα πολλοί γράφουν ποίηση πολλοί κερδίζουν βραβεία μετέχοντας σε διαγωνισμούς αλλά λίγοι ξεχωρίζουν γιατί η πραγματική καλή και ουσιαστική ποίηση δεν καλύπτεται πίσω από ακαταλαβίστικες και βαρύγδουπες λέξεις αλλά είναι πηγαία και αυθόρμητη στην αρχή και κατόπιν ελέγχου παίρνει την κανονική και τελειωτική μορφή.
•  Η ποίηση πηγάζει από την ψυχή και  την καρδιά του ποιητή. Το μυαλό διορθώνει και οριστικοποιεί την κάθε δημιουργία. 
• Οι πραγματικοί ποιητές είναι σεμνοί και ταπεινοί χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπερβολική προβολή των ποιητικών τους δημιουργιών.
• O πραγματικός ποιητής ματώνει και δημιουργεί ματώνει και οργανώνει τις σκέψεις του Το δημιούργημα του είναι προϊόν μεγάλης προσπάθειας και μεγάλης εσωτερικής προετοιμασίας . Η δικαίωση δεν είναι άμεση, δεν είναι ουσιαστική ,δεν είναι μόνιμη. Θέλει αγώνα ,θέλει δουλειά, ψυχική αντοχή. Η ποίηση είναι μια εσωτερική πνευματική αγωνιστική διαμαρτυρία.
• Η ψυχή με αυτόν τον τρόπο διαμαρτύρεται και αγωνίζεται  στον κόσμο που περιβάλλει την ύπαρξη.

                                        
                                             ΠΗΓΗ : wikipedia - Προσωπικές σημειώσεις

ΝOTRE DAME

     NOTRE DAME- ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

Η Παναγία των Παρισίων είναι ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός του Παρισιού ρυθμού γοτθικού Βρίσκεται στη νησίδα  Île de la Cité του ποταμού Σηκουάνα στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.
 
Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή επίσης και ως Notre Dame, αποτελεί έναν μητροπολίτικο χριστιανικό ναό, και ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της πόλης του Παρισιού. Η πολυετής κατασκευή του έκανε την αρχή της το 1163 με τον θεμέλιο λίθο να θέτει ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο Βασιλεύς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας.

Ο ναός ολοκληρώθηκε περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα. Είναι ένα από τα πιο ένδοξα και αξιοθαύμαστα αρχιτεκτονικά υποδείγματα του περίτεχνου και ερεβώδους γοτθικού ρυθμού και στέκεται περήφανα στη νησίδα Île de la Cité του ποταμού Σηκουάνα.

Το παγκοσμίου φήμης μεγαλούργημα αυτό, με μήκος 128μ. και τα 2 κωδωνοστάσια, το καθένα να είναι ύψους 68μ. παραμένει αναλλοίωτο με την πάροδο του χρόνου και προσελκύει  εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, καθιστώντας το έτσι σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας και αναπόσπαστο μέρος της εθνικής και διεθνούς κληρονομιάς.
Στις 2 Δεκεμβρίου 1804 στα εδάφη του ξακουστού και ιστορικού αυτού ναού, στέφθηκε Αυτοκράτορας ο μνημειώδης Ναπολέων Βοναπάρτης. 
Επίσης, το Γοτθικό αυτό κτίσμα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον συγγραφέα Βικτώρ Ουγκό με το ανεπανάληπτο μυθιστόρημα η Παναγία των Παρισίων, έχοντας κέντρο δράσης της ιστορίας το ναό .
Μυστήριο και αγαλλίαση συγχρόνως, προκαλεί η όψη του περίτεχνου και γλαφυρού αυτού ναού με τα εκφραστικά Γκαργκόιλς.

Το 1699 υπέστη ακρωτηριάσεις, με το δικαιολογητικό της επισκευής του
Τα πλέον άξια ιδιαίτερης προσοχής σημεία, που προκαλούν το θαυμασμό της αρχιτεκτονικής του ναού, είναι η υπέροχη πύλη με τον υπεράνω αυτής τεράστιο ρόδακα και τις δύο εκατέρωθεν αυτής πύλες, τα περίφημα γλυπτά, τα δύο κωδωνοστάσια ύψους 68 μ. καθώς και ο εσωτερικός διάκοσμος με τα έξοχης υαλογραφικής τέχνης (βιτρώ) παράθυρα.
Πριν από την εμφάνιση του Χριστιανισμού στην Γαλλία, στην θέση που είναι σήμερα η Παναγία των Παρισίων, υπήρχε Ρωμαϊκός ναός αφιερωμένος στον Δία. Πριν την Παναγία των Παρισίων θεμελιώθηκαν 4 χριστιανικοί ναοί, πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού που ήταν αφιερωμένος στον Δία.

Η είσοδος στον καθεδρικό γίνεται από τρεις πύλες που είναι στολισμένες με περίτεχνα γλυπτά. Επίσης σε μεσαιωνικές τοιχογραφίες αναπαρίσταται ο βίος της Παρθένου, η Δευτέρα Παρουσία και η ζωή της Αγίας Άννας. Πάνω από τις πύλες βρίσκεται η στοά των βασιλέων της Ιουδαίας και του Ισραήλ.

Ο καθεδρικός ναός είναι ανοιχτός καθημερινά από 8:00 έως 18:45 (19:15 το Σάββατο και την Κυριακή) και η είσοδος είναι ελεύθερη!



Στις 15/4/19 γύρω στις 18:45, ξέσπασε μεγάλη φωτιά στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, κατεστρέφοντας ένα μεγάλο κομμάτι του. Κατέρρευσε η ξύλινη οροφή και το ένα κωδωνοστάσιο. Ευτυχώς σώθηκε το κυρίως κτίσμα και οι πύργοι του.
900 περίπου χρόνια ιστορίας, χάθηκαν μέσα σε λίγες ώρες, με τις ζημιές να είναι εκτεταμένες παρά την αυτοθυσία των πυροσβεστών που πάλευαν 8 ώρες για να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά.
Η φωτιά σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις οφείλεται σε ατύχημα κατά τη διάρκεια αποκατάστασης του ναού και οδήγησε σε κατάρρευση της οροφής και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας.

Το επιβλητικό μνημείο του Παρισιού, επισκέπτονταν κάθε χρόνο περίπου 30εκ τουρίστες.

Πηγη: TopTraveller  gr.     wikipedia

Μέσα στο ναό μπορεί να δει κανείς 37 αναπαραστάσεις της Παναγιάς.

Η κατασκευή της άρχισε το 1163 και τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄και ο Λουδοβίκος Ζ΄
της Γαλλίας. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 1272 αλλά χρειάστηκε να ανακατασκευαστεί πολλές φορές.
Κατά τον 16ο αιώνα καταστράφηκαν τάφοι και βιτρό στο όνομα του εκσυγχρονισμού και εξωτερικές διακοσμήσεις αφαιρέθηκαν ή βανδαλίστηκαν επειδή θεωρήθηκαν ειδωλολατρικές. Την περίοδο του Λουδοβίκου 13ου έγιναν ανακαινίσεις και η Παναγία των Παρισίων απέκτησε τότε το διάσημο εκκλησιαστικό όργανο που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Κατά την Γαλλική Επανάσταση πέρασε από άλλη μια περίοδο κρίσης.
Η εκκλησία  βεβηλώθηκε γιατί μετατράπηκε σε αποθήκη ποτών και τροφίμων. Συγχρόνως τα περισσότερα θρησκευτικά  σύμβολα του ναού υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Ο Ναπολέων ανέλαβε την ανακαίνιση της εκκλησίας και εκεί στέφτηκε αυτοκράτορας το 1804.
Οι ανακαινίσεις διήρκεσαν όλο το 19ο αιώνα.Κατά την διάρκεια των 2 Παγκοσμίων Πολέμων ο ναός 
δεν υπέστη πολλές ζημιές. Απομακρύνθηκαν τα διάσημα παράθυρα με σχήμα τριαντάφυλλου. 
Και τον 20ο έγιναν εργασίες εκσυγχρονισμού.
Θαυμασμό προκαλούν η υπέροχη πύλη με τον υπεράνω αυτής τεράστιο ρόδακα και τις 2 εκατέρωθεν αυτής πύλες τα περίφημα γλυπτά τα 2 κωδωνοστάσια ύψους 68μ. καθώς και ο εσωτερικός διάκοσμος με τα έξοχα υαλογραφικής τέχνης παράθυρα ( βιτρώ).
 έν  τρο δράσης το ναό ο Βίκτωρ Ουγκώ συνέγραψε το γνωστό και κλασσικό πλέον μυθιστόρημα του 

Τα τελευταία χρόνια ο ναός είχε πολλά προβλήματα συντήρησης καθώς η κρατική επιχορήγηση δεν ήταν επαρκής και υπήρξε οικονομική ενίσχυση από ιδιώτες.
Κατά την διάρκεια της αποκατάστασης ξέσπασε αυτή η πυρκαγιά που είχε σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση της οροφής και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας.
λπίουμε  μετά την  αποκατάσταση των ζημιών  ο κοεχίσει να θαυμάζει 
, απείρου κάλους, θαυμαστό μνημείο της παγκόσμ