Στα πέτρινα σοκάκια
Στα πέτρινα σοκάκια
έβλεπα τα παιδιά να παίζουν, να γελούν
και να τρώνε ζαχαρωτά, στα μάτια τους η
ευτυχία κυριαρχούσε
Στα πέτρινα σοκάκια είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα να κλαίει με ρούχα παλιά,βρώμικα, να έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου κρατούσε ένα ξύλο από έναν κορμό καρυδιάς, ήταν σκληρό σαν τα βάσανα που είχε περάσει κατά την διάρκεια της πολύχρονης ζωής της, το μεσημέρι ο ήλιος έπεφτε επάνω της, μόνο τα καυτά της δάκρυα ήταν ορατά.
Δύο γενιές, πολλές στιγμές, ένα χάσμα μιας σκληρής πραγματικότητας
Να το χαίρεσαι το παλικαράκι σου, Μαρία μου. Από τώρα στο λογοτεχνικό οίστρο. Μπράβο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά να έχετε.