ΠΕΡΙΚΛΗΣ- ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ  ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ


Ο Περικλής στον Επιτάφιο στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε προς τιμήν των νεκρών του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου αναφέρθηκε στην αθηναϊκή δημοκρατία . Τον εκφώνησε το 430 Π.Χ. Αυτή η εξέχουσα κορυφαία πολιτική και πνευματική προσωπικότητα αναφέρει πολύ σωστά τι πρέπει να έχει μια Δημοκρατία και πια πρέπει να είναι η σχέση της μς τους πολίτες της καθώς και οι σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Ελευθερία,ισότητα απέναντι στους νόμους,αξιοκρατία αξιοπρέπεια,ίσα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις των πολιτών ,υπακοή στους άρχοντες και τους νόμους αλλά με σεβασμό και χωρίς καχυποψία .
Αυτή η Δημοκρατία είναι αναφέρει είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους άλλους αφού επιδεικνύει όλα όσα πρέπει να έχει μια σωστή πολιτειακή εξουσία.
Αναφέρει λοιπόν στο κεφάλαιο 37 του Επιταφίου:

To  πολίτευµα που έχουμε δεν αντιγράφει τους νόµους των άλλων αλλά πιο πολύ εμείς οι ίδιοι είµαστε παράδειγµα σε µερικούς παρά µιµητές τους. Και επειδή η εξουσία δε βρίσκεται στα χέρια των ολιγαρχικών αλλά του δήμου, ονομάζεται δημοκρατία. Ωστόσο όταν πρόκειται για τις ιδιωτικές διαφορές, σύμφωνα με τους νόμους όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα.  Όσο αφορά την προσωπική επιβολή, ανάλογα με τη διάκριση του καθένα σε κάποιον τομέα τον προτιμούν στα δημόσια αξιώματα με βάση όχι τόσο την κοινωνική τάξη όσο την ικανότητά του. Ούτε πάλι εφόσον μπορεί να προσφέρει κάποια υπηρεσία στην πόλη μας εμποδίζεται από φτώχια, εξαιτίας της ασημότητας της κοινωνικής του θέσης. Τις σχέσεις μας, από την άλλη, με την πολιτεία τις διέπει η ελευθερία αλλά και στις  καθηµερινές μας ασχολίες είμαστε απαλλαγμένοι από καχυποψία μεταξύ μας, χωρίς να αγανακτούμε με  το γείτονά μας αν κάνει κάτι όπως του αρέσει, ούτε παίρνουµε απέναντί του το ύφος πειραγμένου, πράγµα που δεν επιφέρει ποινή όμως είναι ενοχλητικό. Και ενώ στις ιδιωτικές μας σχέσεις δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο  στα δηµόσια πράγµατα από εσωτερικό σεβασμό, δεν κάνουµε παρανοµίες, με υπακοή σ’  αυτούς που κάθε φορά διοικούν την πόλη  και στους νόμους και μάλιστα σε όσους από αυτούς ισχύουν για την προστασία αυτών που αδικούνται  και σε όσους, αν και άγραφοι, φέρνουν όµως ντροπή αναµφισβήτητη στους παραβάτες.

Δυστυχώς στις μέρες μας δεν βλέπω να υπάρχει τίποτα από αυτά που αναφέρει ο μεγάλος αυτός ηγέτης αυτά τα ηθικά διδάγματα σε μια χώρα που γέννησε την Δημοκρατία καταπατιούνται υπερ των τάξεων και των πολιτικών παρατάξεων.

ΙΘΑΚΗ

ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ Κ. ΚΑΒΑΦΗ

Σας βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφη 

Το σπίτι του ποιητή βρισκόταν στην οδό Λέψιους  στην καρδιά της Αλεξάνδειας. Κατοικούσε στον 2 όροφο ενός μεγάρου πορτοκαλί χρώματος . Είχε βγάλει το τηλέφωνο,το ραδιόφωνο, το ηλεκτρικό και είχε βάλει κεριά και λάμπες πετρελαίου.Το σπίτι του δεν είχε τίποτα το εντυπωσιακό. Μια μεγάλη βιβλιοθήκη έναν καναπέ τούρκικο πολυθρόνες καρέκλες ντυμένες με παλιά χρυσοΰφαντα υφάσματα μερικά τραπεζάκια από σκαλιστό ξύλο και πάνω τους ένα ασημένιο κηροπήγιο ή μια λάμπα πετρελαίου.Στους τοίχους δεν είχε πίνακες αλλά μερικές χαλκογραφίες μια κορνίζα που πλαισίωνε ένα ανάγλυφο γύψινο με την αυτοκράτειρα Θεοδώρα και μια φωτογραφία της μητέρας του της Χαρίκλειας Φωτιάδη. Το δωμάτιό του ήταν απλό με ένα κρεβάτι, ένα τραπεζάκι από ακατέργαστο ξύλο, μια καρέκλα ψάθινη και ένα σκουριασμένο σιδερένιο τρίποδο που είχε πάνω του μια λεκάνη και μια κανάτα . Τις ζεστές μέρες ο ποιητής προτιμούσε να δροσίζεται με μια πετσέτα που βουτούσε στο νερό της λεκάνης. Σε αυτό το δωμάτιο δημιουργήθηκαν τα ποιήματα, μέσα σε ένα τέταρτο του αιώνα , τα οποία ενώ στην αρχή ή΄ταν ακατανόητα θα προκαλέσουν αργότερα τον θαυμασμό και σε όλο τον κόσμο Ο Καβάφης είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος Νεοέλληνας  ποιητής το εξωτερικό.

---

ΑΝ

                           ΑΝ        Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου, όταν όλοι τριγύρω σου,
Το χάνουν το δικό τους, και ρίχνουν το φταίξιμο σε σένα.
Αν τον εαυτό σου να εμπιστεύεσαι μπορείς, όταν οι άλλοι σε αμφισβητούν,
Αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά και για αυτήν ακόμη την αμφισβήτησή τους.
Αν μπορείς να περιμένεις, δίχως από την προσμονή να εξουθενώνεσαι.
Ή αν σε συκοφαντούν, εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα.
Ή και αν σε μισούν, να μην δίνεις διέξοδο στο μίσος.
Κι ωστόσο να μην δείχνεσαι ούτε πολύ καλός, ούτε με περισσή σοφία να μιλάς.
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς, δίχως το όνειρο να έχεις για αφέντη,
Aν να στοχάζεσαι μπορείς, δίχως να κάνεις το στοχασμό αυτοσκοπό σου,
Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίζεις,
Και στους δυο αυτούς αγύρτες πανομοιότυπα να φέρεσαι.
Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ έχεις ειπωμένη,
Από πανούργους νοθευμένη, παγίδα για άμυαλους να έχει καταντήσει,
Ή να παρακολουθείς όλα όσα τη ζωή σου έχεις αφιερώσει, τσακισμένα,
Και πάλι ν’ αρχινάς να τ’ αναστυλώνεις με εργαλεία φθαρμένα.
Αν να στοιβάζεις το μπορείς όλα όσα έχεις κερδισμένα,
Και όλα μεμιάς κορώνα γράμματα να παίζεις, και να τα χάνεις,
Και να ξεκινάς από την αρχή και πάλι
Και μια λέξη να μην ξεστομίζεις, για την απώλεια σου!
Και αν μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν’ αναγκάσεις,
Πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα,
Κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι, ακόμη κι αν τίποτε δεν έχει απομείνει,
Εκτός από τη θέληση να τους φωνάζει: «Κρατήστε!»
Αν με το πλήθος να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
Ή με βασιλιάδες να περπατάς μη χάνοντας το απλό το φέρσιμό σου,
Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι καρδιακοί μπορούν να σε πληγώσουν,
Αν όλοι οι άνθρωποι σε υπολογίζουν, όμως κανένας υπερβολικά,
Αν του θυμού σου το λεπτό που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή,
Μπορείς ν’ αφήσεις να διαβεί, την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη.
Δική σου θα ναι τότε η Γη, μ’ όλα όσα έχει να προσφέρει,
Και κάτι ακόμα, πιο πολύ: Άντρας αληθινός θα είσαι εσύ παιδί μου.

Αυτό το ποίημα που το ξέρω και το έχω διαβάσει σε μικρή ηλικία μπορεί και πριν πάω στο σχολείο 
που αναγκάστηκα και  έζησα κάποιες αναφορές και τελικά άντεξα ,άρα αντέχω και προχωράω Αυτό δείχνει ότι στο τέλος εγώ θα κερδίσω Εγώ θα είμαι η νικήτρια ......!!! 

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ

                                                  Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ


Ο Πύργος του Άιφελ είναι το σημαντικότερο μνημείο – ορόσημο της Γαλλίας κι ένας από τους
σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στο Παρίσι.Είναι το σύμβολο του Παρισιού.
Ο Gustave Eiffel ο μηχανικός το είχε προβλέψει. Φέτος ο πύργος του Άιφελ συμπληρώνει 130 χρόνια .Εγκαινιάστηκε στις 30 Μαρτίου 1889 Χτίστηκε σε 2 χρόνια , 2 μήνες και 5 μέρες και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου 1889.

Κόστισε 7.799.400,31 γαλλικά χρυσά φράγκα.Το ύψος του είναι 325 μαζί με την κεραία. 
Ο πύργος διαστέλλεται 7 ίντσες όταν εκτίθεται στον ήλιο και συστέλλεται το χειμώνα Αυτό βέβαια δεν γίνεται αντιληπτό με γυμνό μάτι.Το βάρος του είναι 10.000 τόνοι.Υποτίθεται ότι θα είχε διάρκεια 20 χρόνια γιατί κατασκευάστηκε για τα 100 χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης.

Στην αρχή ήταν κίτρινος ενώ μέχρι τπ 1961 είχε καφέ- κόκκινο χρώμα.Τώρα είναι καφέ όπως είναι γνωστό.
Κάθε χρόνο προσελκύει 7.000.000 επισκέπτες που πληρώνουν εισητήριο. Το βράδυ καλύπτεται με χρυσά φώτα . Είναι ένα μοναδικό θέαμα από την πλατεία Trocadero.

Πολύ σύντομα θα πάμε στο Παρίσι. να τον δούμε από κοντά!!!

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ - ΕΛΕΝΑΣ 2

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ-ΕΛΕΝΑΣ 2



Σήμερα  πήρα το δώρο της Μαρίας Έλενας για τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό με το μυστικό χειροποίητο στολίδι.

Μαρία Έλενα σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο χειροποίητο στολίδι σου.

ΤΑ ΔΥΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 18o << ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ>>

ΤΑ  ΔΥΟ  ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΜΟΥ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ  ΜΟΥ  ΣΤΟ 18ο  << ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ>>


Ενώ είχα στείλει τα δυο παρακάτω διηγήματα στο email της Μαρίας για το διαγωνισμό όταν ανάρτησε όλες τις συμμετοχές δεν τα είδα , Τότε δυστυχώς διαπίστωσα ότι είχα κάνει ένα λάθος στο email της . Δεν γινόταν τίποτα. Οπότε... τα παρουσιάζω εγώ.

                              ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ

Δεν ήξερε ούτε τι ώρα, ούτε τι μέρα ήταν. 

Αποκομμένος από το περιβάλλον του μικρού χώρου που βρισκόταν. Κλεισμένος στο καβούκι του. Πλήρη απομόνωση. Δεν ήθελε κανέναν .

Ποιος να το περίμενε. Ξεκίνησε με τόσα όνειρα όταν ήταν μικρός.  

Ήθελε να σπουδάσει να μορφωθεί να βρει μια καλή δουλεία να πάει στο εξωτερικό. Πώς να κατάφερε έτσι Τι ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτή την κατάσταση από την οποία δεν υπάρχει πια σωτηρία.

Οι κοινωνικές συνθήκες που βίωσε, η οικονομική κρίση, και εν τέλει ο άστατος και επιπόλαιος χαρακτήρας του τον έμπλεξαν έτσι. 

Στο μυαλό του γύρναγε εκείνη η μέρα που τελείωσαν όλα. Η μάνα του είχε φτιάξει τον καφέ του. Τον έπινε σιγά –σιγά κοιτώντας την απέναντι γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της. Ήδη ένα σεντόνι ανέμιζε στον αέρα. 

Μαζί του ανέμιζαν και τα όνειρα του. Σε λίγο θα έφευγε. Και που αλλού θα πήγαινε από το πρακτορείο της γειτονίας του να παίξει κάνα στοίχημα μήπως και πιάσει την καλή και την κάνει από αυτήν τη χώρα επιτέλους . Εδώ δεν είχε πια τίποτα να  πετύχει. 

Τότε έγινε το κακό Λες και δεν το περίμενε ότι κάποια στιγμή θα γινόταν. Πως  μπορούσε να τη γλιτώσει αφού είχε βυθιστεί όλο και πιο βαθιά στο βούρκο. Και αυτή η κακομοίρα η μάνα του, χρόνια χήρα τι έφταιξε να το ζήσει και αυτό. 

Ουσιαστικά μόνη της τον μεγάλωσε. Σκάλες καθάριζε για να ζήσουν.  Τι να πρωτοφροντίσει. Αχ άμοιρη, κακόμοιρη μάνα. Μεγάλωσες έναν που σκόρπισε τον θάνατο. Άνοιξε την πόρτα και οι Αστυνομικοί μπήκαν μέσα.

 Μια λέξη σαν μαχαιριά ακούστηκε.<< Συλλαμβάνεστε.>>  Για ποιο λόγο τόλμησε να ρωτήσει. <<Θα τον μάθετε στο τμήμα. Πρέπει να έλθετε  μαζί μας>>. Τι να κάνει. Υπάκουσε .Μέσα όμως ήξερε πολύ καλά τι είχε συμβεί.

 Η πηγή όλων αυτών των προβλημάτων που είχε και δεν μπορούσε να ορθοποδήσει ήταν το μπλέξιμο του με αυτήν τη συμμορία και τα ναρκωτικά.

 Κάποτε θα έφτανε το τέλος. Χρόνια τα λαγωνικά της Αστυνομίας παρακολουθούσαν πρόσωπα, κινήσεις, ανταλλαγές, συνομιλίες και τώρα πια  όλα είχαν τελειώσει. 

Άρχισαν τις συλλήψεις.

Η εξάρθρωση μιας από τις μεγαλύτερες συμμορίες είναι πια γεγονός Όλα τα κανάλια το λένε πρώτη είδηση. Ανακρίσεις ξανά ανακρίσεις αποδείξεις και τώρα στο κελί του να περιμένει τη δίκη του. 

Ο δικηγόρος του  το ξεκαθάρισε. Δύσκολα θα γλιτώσει . 

Και να βγει όμως με μικρή ποινή ή και να αθωωθεί τι θα αλλάξει. Η ζωή του έγινε συντρίμμια. Αυτές οι σκέψεις του γύρναγαν στο μυαλό,   του έκαναν παρέα, του ψιθύριζαν  ένα μεγάλο γιατί  να έχει ένα τέτοιο τέλος. 

’Άδοξο τέλος    Αλλά κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει.

Όλα είχαν χαθεί στην κόλαση της κοινωνίας. Στην κόλαση της φυλακής για τιμωρία, παραδειγματισμό και  συμμόρφωση.

                                    ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Μπήκε το σπίτι  φουριόζα. Άφησε τα παπούτσια της σε μια άκρη και πέρασε  στην κουζίνα . Το φαγητό ήταν πάνω το τραπέζι. 

Τι τυχερή που είμαι σκέφτηκε. Ο άντρας της πριν φύγει για την δουλεία είχε μαγειρέψει το αγαπημένο της φαγητό .

 Το βράδυ που θα τον συναντούσε να τον ευχαριστούσε για ακόμα μια φορά. 

Έκανε έναν  καφέ και βγήκε στην βεράντα να ξεκουραστεί λίγο και μετά να κάνει και καμία δουλεία. Δεν πέρασε πολύ ώρα και χτύπησε το τηλέφωνο. 

Έτρεξε να το  σηκώσει  ανυπόμονα. 

Βάζω στοίχημα ότι είναι η αδελφή μου σκέφτηκε. Πράγματι.

 Αφού είπαν τα βασικά την ρώτησε πως τα  πάει στο γραφείο. 

Και τότε άρχισαν όλα. 

<<Δεν μπορείς να φανταστείς τι κάνει αυτή η συνάδελφος μου της είπε . Από την ώρα που έρχεται μιλάει ασταμάτητα σαν να έχει φάει γλιστρίδα Μόλις τελειώνει μια φράση γελάει με αυτά που λέει σαν να κοροϊδεύει τον εαυτό της.  

Και να ήταν μόνο αυτό  Κατά τις δέκα πετάει ότι βρίσκεται μπροστά της βγάζει μια καρό πετσέτα τη βάζει πάνω στο γραφείο μπροστά στον υπολογιστή και τοποθετεί ντομάτα ελιές τυρί ψωμί και αρχίζει το φαγοπότι. 

Αυτό γίνεται  κάθε μέρα. 

Έλεος δεν αντέχω ούτε να την ακούω ούτε να βλέπω όλα αυτά τα τεκταινόμενα. Είναι  πηγή  προβλημάτων και μιας αντιαισθητικής συμπεριφοράς.

 Είναι γραφείο αυτό Την άλλη φορά κυκλοφορούσε με την παντόφλες. 

Το ακούς;. Το θεωρείς φυσιολογικό σε ένα γραφείο να γίνονται τέτοια πράγματα. 

Δεν υπάρχει σωτηρία. Είμαι καταδικασμένη να την υποφέρω χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα αφού πάντα καταλήγω να καβγαδίσω μαζί της. 

Και τι άλλο νομίζεις ότι έκανε ε;. 

Τώρα θα πέσεις ξερή. Ένα μεσημέρι την είδαμε στο νιπτήρα να καθαρίζει ψάρια. Το άκουσες ; Μα γιατί γελάς συνέχεια ;.Βέβαια το ξέρω.

 Είναι για γέλια και για κλάματα. 

Σου μιλάω και συγχρόνως απλώνω και τα ρούχα Για περίμενε λίγο γιατί ο αέρας θα μου πάρει το σεντόνι. Εντάξει το πρόλαβα. Τι λέγαμε λοιπόν.; 

Α ναι. Βούλωσε ο νιπτήρας από τα λέπια και αναγκαστήκαμε να φέρουμε υδραυλικό. 

Μια άλλη φορά είχε κλειδώσει το γραφείο της τόσο δυνατά που έσπασε το κλειδί μέσα στην κλειδαριά. Βέβαια φέραμε και κλειδαρά 

Τι άλλο μας περιμένει με αυτήν πραγματικά δεν ξέρω. Ναι σίγουρα δεν πλήττουμε. 

Κάθε μέρα γίνεται  κάτι καινούργιο, κάτι πρωτότυπο.

 Βέβαια  το έχω πει στην Διευθύντρια μήπως και αλλάξει κάτι, αλλά τίποτα . Μου είπε να μην δίνω σημασία.

 Λες να έχει δίκιο; 

Ποιος ξέρει τι προβλήματα έχει η καημένη και φέρεται έτσι. Όπως το λες  τώρα αρχίζω να το βλέπω με άλλο μάτι. 

Λοιπόν σε αφήνω τώρα γιατί  ήδη μιλάμε πολύ και πρέπει να καθαρίσω και το σπίτι.>>

 Τελικά όταν οι γυναίκες πιάνουν το τηλέφωνο δύσκολα το αφήνουν. Έτσι δεν είναι;