Secret Santa 2021 🎅

Φέτος,συμμετείχα για πρώτη φορά στη ανταλλαγή δώρων που διοργάνωσε η Μαριλένα,

ήταν μια πολύ ωραία ανταλλαγή δώρων και εύχομαι να συμμετάσχω και του χρόνου με υγειά και δημιουργική χαρά!

Θα σας δείξω τα δώρα μου!

Ο secret Santa μου ήταν η Σμαραγδάκι-Ρούλα, Σ’ ευχαριστώ Ρούλα μου για τα υπέροχα σου δώρα!Να έχεις καλές γιορτές μαζί με τη οικογένεια σου!

 Μια ευχάριστη έκπληξη ήρθε στο ταχυδρομείο, ήταν η ίδια η Μαριλένα η οποία μου έστειλε και αυτή υπέροχα δώρα,Σε ευχαριστώ Μαριλένα μου , να έχεις όμορφες γιορτές με υγειά και χαρά!

Τέλος, η φίλη μου η Βασιλική μου έκανε δώρο μια κούπα και διάφορες σοκολάτες. Σε ευχαριστώ Βασιλική μου , σου εύχομαι όμορφες γιορτές με τη οικογένεια σου

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ 

ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ 

ΣΤΙΓΜΕΣ!

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

  

 

      ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΦΡΑΣΗ #1 ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

   Φράση : Δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη στο μονοπάτι του δάσους;

 

                      

                    

                                           Το κορίτσι του δάσους

 

Από μικρή πήγαινε στο δάσος. Βλέπετε το σπίτι που έμενε με τους γονείς της ήταν στην άκρη του χωριού δίπλα σε αυτό το πανέμορφο δάσος που αγκαλιάζει όλη τη περιοχή.

Όλο εκεί βρισκόταν. Μόλις γύρισε από το σχολείο της πέταγε την τσάντα με τα βιβλία σε μια γωνιά έπαιρνε το μονοπάτι και έτρεχε να συνάντησει τους φίλους της στο δάσος. Οι φίλοι της τα σκιουράκια τα πουλιά που τιτίβιζαν στο διάβα της μια δυο αλεπούδες, σκαντζόχοιροι και πανέμορφες πεταλούδες που της χάιδευαν τα μαλλιά όταν περνούσε από δίπλα τους. Το χωριό της ορεινό, αρκετά μακριά από την μεγάλη πόλη, απόμακρο και ξεχασμένο από την πολυκοσμία και την σύγχρονη κοσμοπολίτικη γεμάτη ένταση ζωή είχε μόνο τα απαραίτητα για να ζει ένας άνθρωπος. 

 Δεν την ένοιαζε όμως. Είχε το δάσος και τους φίλους της. Η μάνα της ανησυχούσε. Τι θα γίνει με αυτό το παιδί .Όταν τελειώσει το σχολείο τι θα γίνει. Πως θα τα καταφέρει όταν το μυαλό της είναι πάνω από το κεφάλι της. Δεν με βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού. Αντί για αυτό όλη μέρα μετά το σχολείο τρέχει στο δάσος.

 Ήθελα να ήξερα τι κάνει εκεί πέρα. Αυτά και άλλα έλεγε στον άντρα της που και αυτός κουνούσε το κεφάλι του συλλογισμένα. Πρέπει γυναίκα μόλις τελειώσει το σχολείο να την παντρέψουμε. Άλλη λύση δεν έχει. Αλλά έτσι που ονειροβατεί ποιός θα την πάρει. Τέλος πάντων θα δω τι θα γίνει .

 Εκείνη την ώρα γύρισε η Αμέλια πέταξε την τσάντα της και ξεκίνησε για το δάσος Η συζήτηση κόπηκε απότομα αλλά η μάνα της βγήκε έξω και έτρεξε να την προλάβει. Καλά βρε παιδάκι μου περίμενε λίγο καλά δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη στο μονοπάτι του δάσους; 

Τι να φοβηθώ βρε μαμά τα δέντρα ,τα πουλιά ή τα ζωάκια που μου κάνουν παρέα. 

Αυτό ακριβώς λέω εγώ ότι πρέπει να κάνεις παρέα με φίλους με παιδιά της ηλικίας σου. Το ξέρεις ότι στο χωριό όλοι σε λένε αλλοπαρμένη; Πως θα παντρευτείς μου λες; Ποιός θα σε πάρει με όλα αυτά που λένε πίσω από την πλάτη μας; Δεν με νοιάζει τίποτα. Εμένα αυτή η ζωή μου αρέσει. Έφυγε τρέχοντας. Δεν άντεχε άλλο αυτή την κουβέντα. Ήξερε τι έλεγαν στο χωριό για αυτήν ότι είναι ονειροπαρμένη και ακατάδεκτη. Αλλά δεν την ένοιαζε .Έτσι ήθελε να ζει. 

 Κανείς παιδί μου δεν μπορεί να ζει μόνος του. Το σχολείο το τελειώνεις σε ένα χρόνο, τι θα κάνεις μετά; Αυτά και άλλα τόσα άκουγε αλλά συνήθειες δεν άλλαζε. Πέρασε ο καιρός τελείωσε το σχολείο και τότε κάτι άλλαξε. 

Η αλλαγή έγινε συγχρόνως με την ανακαίνιση του σπιτιού κοντά στο δικό τους . Ο εποπτεύων μηχανικός αρκετό καιρό τώρα έρχονταν και ήλεγχε το σπίτι και τις ανάγκες του . Τι έπρεπε να επιδιορθώσει, βάψιμο και όλα τα σχετικά μαστορέματα και κατασκευές.

 Η Αμέλια παρακολουθούσε με ενδιαφέρον πηγαίνοντας παράλληλα στο δάσος Και εκεί τον είδε .Τόσα χρόνια τώρα δεν είχε δει κανέναν να κάνεις περιπάτους όπως αυτή στο δάσος. Στην αρχή φοβήθηκε, αλλά όταν τον πρόσεξε καλά ο φόβος της έφυγε δια μαγείας. Κι αυτός στην αρχή αιφνιδιάστηκε αλλά μετά της χαμογέλασε . Ήταν ο γιος του μηχανικού , ο Φίλλιπος, που ήταν αρμόδιος για την ανακαίνιση του κοντινού σπιτιού . Είχε έρθει για να βοηθήσει τον πατέρα του, αφού μόλις νέος φοιτητής της αρχιτεκτονικής ήθελε να δει από κοντά σπίτια για ανακαίνιση να αποκτήσει εμπειρίες. Η Αμέλια άλλαξε μονομιάς Λες και την πλημμύρισε μια αλλόκοτη ιδέα που μέχρι σήμερα δεν την είχε απασχολήσει. Τι θα κάνει από εδώ και στο εξής; Ποιο θα ήταν το μέλλον της;

 Αυτή η γνωριμία καθόρισε την μετέπειτα ζωή της. Οι συναντήσεις τους πλήθαιναν πάντα μέσα στο δάσος, το κρησφύγετο τους. Γιατί και αυτός το αγαπούσε όπως και η ίδια. Ένας έρωτας γεννήθηκε. Τότε πήρε την απόφαση να σπουδάσει και αυτή να είναι μαζί, να μην χωρίσουν ποτέ. Άρχισε να διαβάζει για να τα περάσει σε μια σχολή. Αλλά όχι σε μια οποιαδήποτε. Αποφάσισε να τα σπουδάσει γεωπόνος.

 Οι γονείς της στην αρχή δεν το πίστευαν. Όταν όμως είδαν το πόσο αποφασισμένη ήταν δέχτηκαν την απόφαση της με ανακούφιση. Επιτέλους να που η κόρη τους άρχιζε να βάζει μυαλό.Το έβλεπαν και δεν το πίστευαν. Βέβαια δεν ήξεραν ότι για την αλλαγή αυτή συνετέλεσε ο έρωτας. Ούτε το έβαζαν με το νου τους.

 Έτσι ήρθε η ώρα που η Αμέλια πήγε στην πόλη για σπουδές αλλά και να βρει τον αγαπημένο της που και αυτός την περίμενε με λαχτάρα και αδημονία. Τα χρόνια πέρασαν οι σπουδές τελείωσαν και η Αμέλια γύρισε στο χωριό της γεωπόνος Τότε πια οι γονείς κατάλαβαν.Έμαθαν για αγάπη της κόρης τους με το γνωστό ήδη αρχιτέκτονα στην πόλη . Για φαντάσου έλεγε η μάνα της στον άντρα της.Μια γνωριμία ένας έρωτας στο δάσος έβαλε μυαλό στην κόρη μας Τουλάχιστον να σταματήσουν οι ντόπιοι να μιλάνε πίσω από την πλάτη μας 

Τώρα πια δεν έχουν τίποτα να πουν. Άντε να μας ζήσουν.!!! Πέρασαν τα χρόνια οι γονείς πέθαναν το ζευγάρι πηγαινοερχόταν από τη πόλη στο χωριό μαζί με τα παιδιά τους. Όλοι μαζί έπαιρναν το μονοπάτι για το δάσος το φιλόξενο και ονειρεμένο τόπο γνωριμίας τους. 

Το αγαπάμε τόσο πολύ αυτό το δάσος έλεγαν στα παιδιά τους. Μας προσφέρει τόσα πολλά χρήσιμα πράγματα και όμως υπάρχουν άνθρωποι που καταστρέφουν, καίνε τα δάση χωρίς έλεος . 

Τα παιδιά άκουγαν και έτρεχαν χαρούμενα πλαισιωμένα από τα πουλιά και τα μικρά ζωάκια Τι πολύχρωμα λουλούδια !!! Ελάτε να κόψουμε μερικά ,να φτιάξουμε μια ανθοδέσμη για τη γιαγιά και τον παππού. Η όμορφη οικογένεια πήρε το δρόμο του γυρισμού γιατί άρχιζε να νυχτώνει.

 Ένα θρόισμα του ανέμου στα φύλλα μια φωνούλα που ψιθύρισε ξαφνικά στα αυτιά τους, Μη φοβάστε να πηγαίνετε μόνοι στο μονοπάτι του δάσους αρκεί να μένετε πάντα σε αυτό, δεν θα χάσετε ποτέ το δρόμο.

-------------------------------------------------------------

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο νέο δρώμενο Εικόνα και Φράση #1

Ευχαριστώ την Mary Pertax που διοργανώνει το νέο δρώμενο.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗ #3

                         Χαμένος Έρωτας

 Αθήνα 2021

Η Εύα ζούσε σε ένα διαμέρισμα τα τελευταία χρόνια με τον σύντροφο της  τον Μάνο.Ήταν ευτυχισμένοι . Κάθε μέρα ο Μάνος της έφερνε ένα μπουκέτο λουλούδια και ένα κουτί σοκολατάκια.Κάθε μέρα την έκανε να χαμογελάει, ώσπου μια μέρα της στέλνει ένα γράμμα, που της έγραφε ότι αυτή η σχέση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο και εκεί ο κόσμος την κατέρρευσε σαν χάρτινος πυργος. Καθε μέρα που περνούσε η ψυχή της Εύας μαραινόταν σαν λουλούδι. Η Εύα δεν άντεχε άλλο στη Αθήνα και αποφάσισε να πάει στη Νέα Υόρκη για να κάνει το μεταπτυχιακό της , το είπε στους γονείς της και μετά έφυγε για την Νέα Υόρκη.

Νέα Υόρκη 2021

Η Εύα ήταν στο κεντρικό δρόμο της Νέας Υόρκης , δεν ήξερε κανέναν, όλοι ήταν χαρούμενοι, γέλαγαν  και διασκέδαζαν ενώ αυτή ήταν στη μέση του δρόμου , το πρόσωπο της άρχιζε να παγώνει το μυαλό της το είχαν θολώσει οι σκέψεις της...

Χαμένη στο πλήθος χωρίς δυνατότητα διαφυγής χωρίς ένα χέρι βοηθείας.

Με τόσα όνειρα ξεκίνησα και τώρα.

ΠΟΙΟΣ μου πήρε ΠΟΙΟΣ με ανάγκασε να βρεθώ σε ένα τόπο που δεν ήθελα.

Ξένη ανάμεσα σε αγνώστους.

Ποιοι είναι όλοι αυτοί Πως βρέθηκαν μαζί μου ξαφνικά ;

Εγώ δεν τους ξέρω.

Προσπαθώ να διαφύγω λίγα όνειρα ζητώ να κάνω για να μπορέσω να προχωρήσω.

Μια ζωή που δε θέλησα να ζήσω και όμως τη ζω εδώ σε μια ξένη χώρα ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους που δεν γνωρίζω.

Χάθηκα στο συνονθύλευμα των σκέψεων.

Χάθηκαν όλες οι προσπάθειες να ζήσω πιο όμορφα.

Μια λύπη απέραντη με διαπερνάει.

Δεν θυμάμαι γιατί βρέθηκα εδώ.

Δεν θυμάμαι ποια είμαι.

Ένα κύμα ανέμου με παίρνει με σηκώνει ψηλά στη μνήμη των χαμένων επιθυμιών.

Και όλα αυτά γιατί ;

Έφυγες και με άφησες μόνη μου σε ένα πλήθος.

Έφυγες θάβοντας τα όνειρα μας .Γκρέμισες το πύργο της ευτυχίας μας.

Ξεκινήσαμε μικροί θυμάσαι;

Ζήσαμε όμορφες στιγμές γεμάτες αγάπη φροντίδα.

Πίστευα ότι θα ήταν έτσι για πάντα.

Γελάστηκα οικτρά.

;Έκλαιγα τις νύχτες για σένα.

Έφυγα για να βρω μια λύτρωση.

Στην αρχή ένιωθα οτι θα καταφέρω να ζήσω χωρίς εσένα. 

Ο καιρός περνούσε τόσο ανεπαίσθητα.

ΠΟΙΟΣ μας ζήλεψε τι ακριβώς έγινε και μια μέρα μου είπες αντίο.

Με άφησες μόνη μου και έφυγες για μακριά.

 Εγώ έμεινα μόνη μου.

Η μοναξιά με τυλίγει με πνίγει.

Πρέπει να γυρίσω πίσω να είμαι με δικούς μου ανθρώπους.

Αλλά πάλι .Πώς μπορώ να το κάνω αυτό;

Η ζωή μου τώρα βρίσκεται εδώ.

Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω.

Όχι δεν θα με καταρρακώσει η συμπεριφορά σου. Δεν θα γυρίσω ηττημένη.

Θα γυρίσω νικήτρια έστω και χωρίς εσένα όταν κρίνω εγώ ότι είναι ο καιρός κατάλληλος.

Από εδώ και στο εξής θα πιστεύω και θα ακολουθώ μόνο εμένα και τις δικές μου επιθυμίες.

 Χάθηκα στον ορίζοντα που εσύ μου έφτιαξες.

Ζωγράφισες με λουλούδια.

που μου τα έδινες με αγάπη.

Αλλά η αγάπη σου μαράθηκε όπως αυτά.

Δεν μπόρεσες δεν ήθελες να κρατήσει.

Χάθηκες και χάθηκα και εγώ.

Έτσι πίστευα.

Αλλά βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω.

Να αναζητήσω τον εαυτό μου που μου σκότωσες.

Να αναζητήσω το χαμένο εαυτό μου.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη Μινι Σκυτάλη #3

Ευχαριστώ πολύ την Mary Pertax για την διοργάνωση του παιχνιδιού

Η Συμμετοχή μου στη Φιλική Πρόκληση νο 138

                                   Η Συμμετοχή μου στη Φιλική Πρόκληση νο 138

                                                           Θέμα: Θάλασσα

                            Τίτλος της δημιουργίας μου:Η θάλασσα απέναντι στο ηλιοβασίλεμα

                                                            το λογότυπο της πρόκλησης

και το link

https://craftartista.blogspot.com/2021/06/friendly-challenge-no-138-reto-amistoso.html

Συγχαρητήρια στη Μια για την υπέροχη Πρόκληση  που διοργάνωσε , μου άρεσε πολύ το θέμα

Ελπίζω να σας αρέσει

Καλό καλοκαίρι σε όλους!

ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ-Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΜΙΝΙ-ΣΚΥΤΑΛΗ#2

 

                                                                    

                                             Το αγκάθι

                                        Λευκή   οπτασία

                                       εξοχής αντάμωμα

                                         λουλουδιασμένη

                                       Χώμα γλαφυρό

                                      της ψυχής ανάταση

                                         ένα αγκάθι

                                       δεν με πείραξε

                                   της άνοιξης αγκαλιά

                                       η χαρά έμεινε

                                      Η αγαλλίαση

                                  από άνθη της πλάσης

                                       τις ανεμώνες

                                    Μου τις  χάρισες

                                  ο πόνος μου έφυγε 

                                      πνοή ανέμου

                                      Μια ηλιαχτίδα 

                                  ζωή σαν παραμύθι

                                       και συνέχισα

------------------------------------------------------------------------

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη Μινι-Σκυτάλη#2 που διοργανώνει η Mary Pertax.

------------------------------------

Καλό Πάσχα σε ολους!

                       

                                       

ΕΡΩΤΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

 

                   

                                          ΕΡΩΤΑΣ  ΕΦΙΑΛΤΗΣ

                            

Η Άρτεμις άρχισε να γράφει γρήγορα χωρίς σκέψεις σαν αυτόματο. Έπρεπε να βγάλει από μέσα της όλα αυτά τα συναισθήματα τις χαρές τις λύπες την οδύνη του χωρισμού την αγάπη που ένιωθε ακόμα, παρόλα αυτά που μεσολάβησαν, για αυτό τον άνθρωπο για την αγάπη της ζωή της όπως την έλεγε και που δυστυχώς είχε αυτή την κατάληξη.

Μια παιδική μια αγνή αγάπη που στην αρχή ήταν μια απλή φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά στην συνέχεια φούντωσε έγινε έρωτας που τα παρέσυρε όλα στο διάβα του έγινε άνεμος ερωτικός θάλασσα φουρτουνιασμένη δύο καρδιές που χτύπαγαν στο ίδιο ρυθμό δύο ψυχές σε ένα σώμα και μετά τι;

Τι έγινε και άλλαξαν όλα; Τι έφταιξε και δεν είδε τις πρώτες ενδείξεις της καταστροφής που έρχονταν και που θα έφερνε την ευτυχισμένη ζωή τους πάνω κάτω, μια ανατροπή και ένα αναπάντεχο τέλος.

Θυμάται την πρώτη μέρα της συνάντησης τους .Μικρά παιδιά μικρά κλαράκια που βιάζονταν να ανθίσουν. Η πρώτη μέρα στο σχολείο Άφησε διστακτικά το χέρι της μητέρας της και προχώρησε στο προαύλιο του μεγάλου σχολικού συγκροτήματος Φοβόταν και αγωνιούσε μαζί με προσμονή για το μέλλον που της ανοιγόταν μπροστά της απλόχερα .Έψαχνε με τα μάτια της τα άλλα παιδιά ήθελε νε τα πλησιάσει να τους μιλήσει να παίξει μαζί τους Τότε την πλησίασε ένα αγόρι λεπτό με καστανά μαλλιά και χαμογελαστά μάτια.

Μίλησαν τη ρώτησε πως την λένε και της είπε το όνομα του.

<< Πάνος >>.Από τότε έγιναν αχώριστοι. Μαζί στα διαλείμματα έπαιζαν μίλαγαν για μαθήματα για την δασκάλα τους για τα όνειρα τους.

Μια μέρα τους είπαν ότι θα πήγαιναν εκδρομή στην Πάρνηθα,

Η μέρα ήταν ηλιόλουστη αλλά το κρύο καλά κρατούσε ακόμα αφού  λίγο πριν είχε χιονίσει

 Ο Πάνος που πάντα την φρόντιζε και την προστάτευε της έκλεισε με τρυφερότητα την ζακέτα της να μην κρυώνει.

Κάποιος δεν θυμόταν καλά τους έβγαλε  μια φωτογραφία Ακόμα πρέπει να είναι κάπου καταχωνιασμένη δεν ξέρει καν αν υπάρχει ακόμα Που να βρίσκεται άραγε αλλά και αν την έβρισκε τι νόημα έχει ;

Πήρε την κούπα με τον αχνιστό καφέ ήπιε λίγο και βυθίστηκε ξανά στις σκέψεις της. Τρία χρόνια έμειναν μαζί στο σχολείο Μετά οι γονείς της αναγκάστηκαν να την πάρουν από αυτό και να την πάνε σε ένα άλλο κοντά στο σπίτι της Έτσι χώρισαν με τον Πάνο και δεν συναντήθηκαν  για ένα μεγάλο χρονικά διάστημα  Μέχρι να τελειώσουν το Γυμνάσιο και το Λύκειο.

Πέρασαν στο Πανεπιστήμιο και κατά σύμπτωση στην ίδια σχολή .

Έτσι μια μέρα συναντήθηκαν πάλι Είχαν αλλάξει  βέβαια αρκετά είχαν ψηλώσει τα μαλλιά της η Άρτεμις να είχε κόψει πιο κοντά αλλά ο Πάνος την γνώρισε από το γλυκό της βλέμμα που παρέμεινε το ίδιο .Αυτός είχε τα ίδια χαμογελαστά μάτια το ίδιο χαμόγελο που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του όταν την είδε Δεν πίστευαν στην τύχη τους στην μοίρα τους όπως το πάρει κανείς .Όλα άλλαξαν η ζωή τους απέκτησε άλλο νόημα άλλη προοπτική Άρχισαν να κάνουν όνειρα για μια κοινή ζωή όταν τελείωναν τις σπουδές τους και έβρισκαν μια δουλειά. Η αγάπη τους φούντωνε  αυτή η αγνή παιδική τους αγάπη που έγινε έρωτας πλέον και τους παρέσυρε στην δύνη του .

Παντρεύτηκαν Στην αρχή δεν υπήρχαν ορατά προβλήματα. Ό,τι συνέβαινε  ήταν μες στα πλαίσια των προβλημάτων της κοινής ζωής των ζευγαριών

Ξαφνικά όλα πήραν άλλη τροπή .Η συμπεριφορά του Πάνου ξαφνικά άλλαξε, άρχισε να πίνει, να μεθάει την ζήλευε παθολογικά δεν την άφηνε να βγαίνει έξω με τις φίλες της έγινε βίαιος έφτανε στο σημείο να την χτυπάει τόσο δυνατά που συχνά πήγαινε στο νοσοκομείο με διάσειση με πρόσωπο καταματωμένο και σπασμένο χέρι .Μετά μετάνιωνε, της ζητούσε συγγνώμη, της έλεγε ότι δεν θα επαναληφθεί και μετά πάλι τα ίδια.

Φοβόταν να μιλήσει έλεγε ότι έπεσε από την καρέκλα, από την σκάλα Δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι αυτό το καλόψυχο και τρυφερό παιδί είχε μεταλλαχτεί σε ένα τέρας  Έδωσε μια και τα γκρέμισε όλα Γκρέμισε την ευτυχία τους τα όνειρα για μια χαρούμενη ζωή για ένα παιδί .Και αυτό το στερήθηκε

Όταν έμεινε έγκυος πίστεψε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα θα γίνει υπεύθυνος Μάταια όλα. Οι καυγάδες και το ξύλο  συνεχίστηκε αμείωτο με αποτέλεσμα να καταλήξει στο νοσοκομείο με ακατάσχετη αιμορραγία .Ούτε το παιδί του δεν σεβάστηκε. Δυστυχώς όχι μόνο έχασε το μωρό αλλά δύσκολα αν όχι αδύνατα θα έκανε άλλο. Καλύτερα σκέφτηκε τι το ήθελε το παιδί Ήταν αυτό περιβάλλον κατάλληλο να το μεγαλώσει. Ένα περιβάλλον όλο καυγάδες, ξύλο, χωρίς σεβασμό, αγάπη, προστασία. Όχι, καλύτερα έτσι . Θεέ μου τι έλεγε ;

Πρέπει να τα είχε χάσει. Θα έφευγε. Αποφάσισε πια ότι η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Δεν ήταν ζωή αυτή που ζούσε , δεν μπορούσε να συνεχίσει Αρκετά, δεν της άξιζε. Αποφάσισε να μιλήσει με το Συμβουλευτικό Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών της πόλης της,  να πάρει συμβουλές, δεν ήθελε στην αρχή να ανακατέψει τους γονείς της σε αυτή την ιστορία φοβόταν και ντρεπόταν μαζί.

Μια σχέση ζωής, ο άνθρωπός της όπως χαρακτηριστικά έλεγε, να καταλήξει έτσι .Όμως δεν υπήρχε επιστροφή. Στο Συμβουλευτικό Κέντρο βρήκε  ανθρώπους που την βοήθησαν έσκυψαν στο πρόβλημά της και της έδωσαν τις κατάλληλες οδηγίες για την συνέχεια .

Αποφάσισε να μιλήσει στους γονείς της  να τους πει όλη την αλήθεια  και τους είπε την απόφασή της να χωρίσει Αυτοί την κατάλαβαν και στάθηκαν δίπλα της .

Ο Πάνος μετά το διαζύγιο που στην αρχή δεν ήθελε να το δώσει αλλά στην συνέχεια  υποχώρησε, μπήκε σε ψυχιατρική κλινική .Μια κληρονομική προδιάθεση δεν τον άφηνε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, τον έκανε να χρησιμοποιεί τη βία χωρίς να θέλει στην ουσία να το κάνει.

Η Άρτεμις πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να συνέλθει τελείως και να συνεχίσει την ζωή της .Έγινε μια καταξιωμένη συγγραφέας αγαπητή στον κόσμο αλλά πάντα με μια μελαγχολία στα μάτια της .

Δεν μπόρεσε να κάνει μια σταθερή σχέση, η ψυχή της είναι ακόμα εκεί κολλημένη  σε μια παιδική τρυφερή κίνηση γεμάτη αγάπη και συντροφικότητα.

Μια φωτογραφία σε ένα συρτάρι ,ίσως, κρυμμένη, να μαρτυράει τα παιδικά  χρόνια της αθωότητας.

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη mini-Σκυτάλη#1 που διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία η Mary Pertax

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Επίσης μετά από κλήρωση στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη#6 κέρδισα  ένα δώρο από την   την Mary Pertax,

Σε ευχαριστώ Μαίρη μου  για το υπέροχο δώρο που μου έστειλες.

                                                                  

                                                                    

 

 

 

Τα γνωμικά εμπνεύουν#1-Η συμμετοχή μου

                                                              Ο χορός

 

Πήρε το βιβλίο από τη βιβλιοθήκη .Το άνοιξε στη σελίδα  που   είχε σημειώσει το προηγούμενο  βράδυ και άρχισε να διαβάζει.

Η κατάθλιψη στην οποία είχε περιέλθει εδώ και έξι μήνες, από την στιγμή δηλαδή που χώρισε μετά από  δέκα χρόνια γάμου , δεν έλεγε να την αφήσει .

Προσπαθούσε να ξεφύγει να την ελέγξει άλλα μάταια .

 Βεβαία  είχε λίγο βελτιωθεί από  τότε που πήγε σε αυτήν την καλή ψυχολόγο που της είχε προτείνει η αδελφή της  για να ζητήσει βοήθεια

 Αλλά ένιωθε ότι είχε πέσει σε ένα τέλμα αρνιόταν  να ζήσει, να περνά  όμορφες στιγμές.

 Άρχισε να διαβάζει αυτό το βιβλίο για να ξεφύγει.

Είχε δει την ταινία και  αγόρασε  το βιβλίο γιατί της είχε κάνει εντύπωση ο ανήσυχος χαρακτήρας του συγγραφέα, η διαρκής αναζήτηση του, τα ιδεώδη του.

Και τότε… συνέβη.  

Βγήκε ξαφνικά ο ήρωας από το βιβλίο ζωντάνεψε. μπροστά της και άρχισε να χορεύει στο ρυθμό της μουσικής που  γέμισε το δωμάτιο…

Στην αρχή κουνήθηκε  αργά με  νωχελικές κινήσεις, τα πόδια σταυρωτά  στη γη , τα χέρια ψηλά , άρχισε να κινεί όλο το σώμα αρμονικά  η μουσική τον συνεπήρε.

Ο χορός έγινε γρήγορος έντονος, η μουσική άλλαξε έγινε πιο δυνατή, η γη σείεται, ο ουρανός θεριεύει, η  θάλασσα γαλήνια στην αρχή, αγρίεψε τα κύματα παρέσυραν την άμμο στα βαθιά.

Η ζωή είναι μια σταλιά  Ζήσε την κάθε στιγμή έντονα, δυνατά σαν να μην υπάρχει αύριο, τα λόγια μπερδεύτηκαν  με την μουσική.

Η ζωή είναι μικρή Δεν σταματά από ένα άσχημο ατυχές συμβάν .

Συνέχισε να ζεις, όχι απλά να υπάρχεις,  χωρίς περιορισμούς και στενόχωρες καταστάσεις. Απόλαυσε την .

Ο χορός κράτησε αρκετή  ώρα με  χάρη και ομορφιά. Έβγαινε από την καρδιά  από την  ψυχή από το μυαλό όλα έγιναν ένα.

 Πήρε  το σαντούρι του και συνέχισε να παίζει .

Μια γλυκιά μελώδια αναδύθηκε και την τύλιξε .

Αγάπησε τον εαυτό σου και αυτούς που αξίζουν πραγματικά ,.προχώρα για τα απέραντα ταξίδια της ύπαρξης . Τα ωραία πράγματα είναι  μπροστά σου  Γνώρισέ τα, κάνε τα   δικά σου. Μέχρι να σου κοπεί η ανάσα από το γέλιο, το χορό του έρωτα.

Βγες έξω, χαμογέλα, τραγούδα, χόρεψε, γνώρισε ανθρώπους, κάνε φίλους.

Θα δεις η ζωή θα σε ανταμείψει .

Βλέποντας να διαδραματίζονται όλα αυτά μπροστά της αισθάνθηκε έκπληξη,  δέος.  Αναρωτήθηκε αν συμβαίνουν στην πραγματικότητα ή αν τα φαντάζεται, αν τα ονειρεύεται.

Η μουσική σταμάτησε ξαφνικά όπως είχε αρχίσει

Χτύπησε το τηλέφωνο. Σηκώθηκε αργά .

Η αδελφή της  τη  ρώτησε αν θα ήθελε να πάνε για πεζοπορία στο βουνό

Άλλες φόρες αρνιόταν κατηγορηματικά άλλα τώρα…

Το πέπλο που σκέπαζε τις σκέψεις της  και δεν την άφηνε να δει καθαρά παραμερίστηκε. Οι φόβοι της έφυγαν.

Θα αρχίσω πάλι από την αρχή, θα αρχίσω να ζω πάλι σκέφτηκε.

 Αρκετά θρήνησα .

 Αποφασισμένη, χωρίς ενδοιασμούς, άνοιξε την πόρτα και βγήκε στην ζωή στη χαρά και γιατί όχι σ’ ένα νέο έρωτα.

Ζούσε…

Το ταξίδι της ζωής είναι υπέροχο όταν ξέρεις να το απολαμβάνεις, όταν το χαίρεσαι με όλο σου το είναι,  να  ζεις στο έπακρο την κάθε μέρα .

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Mary Pertax

Τα γνωμικά εμπνεύουν#1

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΨΗΦΙΣΑΝ 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΗΤΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ 

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ  ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ 

ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ

                                     

                                                             ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ

Λίγο πριν της γιορτές τρεις  φίλες μου μου έστειλαν τα παρακάτω δώρα :

Πρώτα ήρθε το δώρο τις φιλή μας Mia που κέρδισα στο Διαγωνισμό γενεθλίων της

Ένα πλεκτό φλιτζάνι που έφτιαξε με τα χεράκια της

    Μετά η φίλη μου η Σπυριδούλα μου έκανε ενα χειροποιητό στολίδι για το δέντρο μου

                  Τέλος, η φίλη μου η Κατερινά μου έκανε δώρο ένα χειροποιητό γουράκι

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΦΩΤΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ#6

 

   Το ημερολόγιο της ζωής

                                                                       

         

                                                         ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Κυρά- Φρόσω χάνει τον πολυαγαπημένο άνδρα της και αισθάνεται απέραντη μοναξιά ώσπου η κόρη της ,η Κυριακή ,της κάνει δώρο ένα σκύλο για παρέα.

Η Κυρά -Φρόσω έγραψε τις σκέψεις σε ένα τετράδιο. 

Οι σκέψεις της αποτελούν το παρακάτω ποίημα.

                                               ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ   

Πορευτήκαμε μαζί , στον ίδιο δρόμο,  στην  ίδια ζωή

Τώρα στα όνειρα μου ζεις εσύ…

Πόσο γρήγορα πέρασε η ζωή.

σαν σύννεφο στον ορίζοντα μακρινό.

Δεν ζητούσα πολλά ,μόνο την αγάπη σου…

Να  είμασταν μαζί μέχρι το τέλος…

Η απλότητα της ψυχής σου με οδήγησε στη απόλυτη ευτυχία.

Τώρα που έφυγες...η ζωή μου έγινε μισή...έχασα ένα κομμάτι

της καρδιάς μου...ο πόνος χτύπησε την πόρτα μου…αλλά

ξαφνικά ένα θείο δώρο ήρθε από τον  ουρανό...και με γέμισε πάλι

θαλπωρή.

                                            Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

Η κυρά- Φρόσω όπως κάθε μέρα άναβε το καντηλάκι. 

Επικρατούσε απόλυτη σιγή στο φτωχικό της,τα παιδιά της ο γιος της που είχε φύγει  για δουλειά  στην Αμερική και η κόρη της που ζούσε στην Αθήνα  είχαν καιρό να την επισκεφτούνε.

 Ευτυχώς που έχει τον σκύλο της τον Ερμή.

Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος η κυρά - Φρόσω νόμιζε ότι ήταν το παράθυρο της κουζίνας ανοιχτό όμως δεν ήταν αυτό.

Τελικά ο θόρυβος ήταν από την πόρτα, κάποιος  την χτυπούσε , η  κυρά- Φρόσω με ταραχή ανοίγει την πόρτα. 

Ήταν η κόρη της η Κυριακή.

Η Κυρα-Φροσω την αγκάλιασε και ένα δάκρυ συγκίνησης κύλησε στο μάγουλό της.

“Τι κάνεις κόρη μου εδώ;”

“Ήρθα να σε δω μανούλα μου, να δω αν είσαι καλά”

“Καλά είμαι κόρη μου , γύρνα στο σπιτικό σου και στη οικογένεια σου που σε χρειάζονται”

“Μαμά μου το σκέφτηκα ήταν λάθος να σε αφήσω στο χωριό, πρέπει να έρθεις μαζί μου στη Αθήνα θα είναι καλύτερα για εσένα”

“Τι λες κόρη μου, εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα , εδώ παντρεύτηκα, εδώ είναι θαμμένος ο πατέρας σου.”

“Δεν θα αφήσω τον τόπο μου που αγαπώ, εδώ είναι ζωή μου και δεν αλλάζει.”

“Επίσης κόρη μου, στη Αθήνα έχει φασαρία και πολύ καυσαέριο,ενώ στο χωριό υπάρχει ησυχία και καθαρός αέρας.”

“Έχεις δίκιο μαμά, άλλα τόσο  καιρό σκεφτόμουν εσένα, εσένα είχα στο μυαλό μου κανέναν άλλο...Σε Αγαπώ μαμά και θέλω να είσαι καλά”

“Παιδί μου θα είμαι καλά εδώ, ευτυχισμένη, στη Αθήνα θα είμαι δυστυχισμένη...Θα μου  λείπει το σπίτι μου, ο κήπος μου, τα λουλούδια μου, τα ζώα μου και η απλότητα της φύσης”

“Εντάξει μαμά,θα τα πούμε , θα ξανάρθω σύντομα πάλι να σε δω.“Εντάξει κόρη μου,καλό δρόμο”

Μετά η κυρά- Φρόσω βγήκε στη αυλή και μάζεψε τα μήλα που είχαν πέσει από τον αέρα. 

Με  τόσα μήλα σκέφτηκε να κάνει μια ωραία μηλόπιτα.

“Ερμή!,θα με βοηθήσεις να κάνουμε την μηλόπιτα;.”

Ο Ερμής την άκουσε και την ακολούθησε κουνώντας την ουρά του.

Τότε η κυρά - Φρόσω του είπε ότι είναι η πιο καλή παρέα στις δύσκολες αλλά και χαρούμενες στιγμές.

Έτσι κυρά - Φρόσω μάζεψε τα μήλα και πήγε στη κουζίνα μαζί με τον Ερμή.

Η ευτυχία δεν χρειάζεται υπερβολή και πολυτέλεια αλλά απλότητα  ψυχής.

                                    -----------------------------------------------

Αυτή ειναί η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη#6 που την διοργανώνει η Mary Petrax

Με την σειρά μου παραδίνω την σκυτάλη στη Σμαραγδάκι-Ρούλα με τη λέξη" Αστερόσκονη" και την εικόνα:

Επίσης Καλή Χρονιά με όλες τις ευχές του δέντρου των bloggers να γίνουν πραγματικότητα