Στα πέτρινα σοκάκια
Στα πέτρινα σοκάκια είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα να κλαίει με ρούχα παλιά,βρώμικα, να έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου κρατούσε ένα ξύλο από έναν κορμό καρυδιάς, ήταν σκληρό σαν τα βάσανα που είχε περάσει κατά την διάρκεια της πολύχρονης ζωής της, το μεσημέρι ο ήλιος έπεφτε επάνω της, μόνο τα καυτά της δάκρυα ήταν ορατά.
Δύο γενιές, πολλές στιγμές, ένα χάσμα μιας σκληρής πραγματικότητας
Το φως των κεριών
Κάποτε ήμουν ονειροπόλος, μέσα στο χρονοντούλαπο, σε ένα μικρό ασημί κουτί υπήρχαν οι σκέψεις, η μνήμη, τα συναισθήματα μιας εποχής που έσβησε στο πέρασμα του χρόνου, η μυρωδιά της κανέλας που έβαζε η γιαγιά στα γλυκά της, είχε μείνει ανεξίτηλη
Κάποτε ήμουν ονειροπόλος, αντλούσα δύναμη από το κουβάρι της ζωής, ώσπου ένα μαύρο πέπλο έπεσε, ακουγόταν μια μουσική με ήχους βροχής, μύριζε βρεγμένο χώμα
Κάποτε ήμουν ονειροπόλος, πήγαινα στο λιβάδι και μάζευα άνθη, πια τα άνθη της αμυγδαλιάς είχαν ξεραθεί, ήμουν σε ένα μονοπάτι στο απόλυτο σκοτάδι, ακουγόταν τότε μια κραυγή, μια δυνατή φωνή, ένα σημάδι για να σωθείς
Κάποτε ήμουν ονειροπόλος, όλα τα φώτα της ζωής έλαμπαν σαν χρυσό ύφασμα και τότε στο σκοτεινό τοπίο, είδα το φως στη άλλη άκρη του δρόμου, μια λευκή γραμμή, σαν την φλόγα του καντηλιού στο σπίτι του παππού ήταν εκείνο το φως δεν έσβηνε ποτέ, συνεχιζα την διαδρομή, βγήκα στη σκηνή
Κάποτε ήμουν ονειροπόλος και τώρα είμαι, άκουγα γέλια, χαρούμενες φωνές από την πλευρά των θεατών, τα όνειρα των θεατών δεν σβήνουν, ούτε τα δικά μου δεν σβήνουν, θα μείνουν ζωντανά σαν την φλόγα των κεριών, η ελπίδα για να τα καταφέρεις να βγεις από τις μη ευνοϊκές συνθήκες θα μείνει ζωντανή, επειδή το φως των κεριών θα μείνει ζωντανό, θα το κρατήσουμε το φως όλοι μαζί σαν ένα ενιαίο σύνολο, είμαστε ένα κάθε στιγμή
ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ
-Συντροφιά ζητάω δεν αντέχεται άλλο η μοναξιά.
Μια άλλη ύπαρξη μοναχική σαν εμένα να ενώσουμε τις άδειες ώρες της ζωής μας να γίνουν στιγμές χαράς και ουσιαστικής δημιουργίας.
Είχα κάποτε μια οικογένεια αλλά με βαρέθηκαν και με πέταξαν έξω και έμεινα μόνη μες στη βροχή χωρίς ασφάλεια και προστασία
Και κρυώνω , κρυώνω πολύ και πεινάω
Και εσύ όμως ,σε βλέπω,είσαι σαν κι εμένα
-Και εγώ είχα μια οικογένεια που με αγαπούσε μου έδινε τροφή με έβγαζε περίπατο έπαιζα με τα παιδιά Ήμουν ευτυχισμένος
Αλλά ξαφνικά όλα άλλαξαν
Μετακόμισαν και εκεί που πήγαν δεν μπορούσαν να με πάρουν μαζί τους
Έτσι και εγώ σαν και εσένα περιφέρομαι μόνος κι έρημος αναπολώντας τις ευτυχισμένες μέρες.
-Θέλεις να είμαστε από εδώ και στο εξής μαζί
Να ενώσουμε τις μοναξιές μας
-Μα εμείς δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ φίλοι;
-Για ποιον λόγο;
Έτσι δεν λέγεται ότι ο σκύλος με τη γάτα έχουν προαιώνια έχθρα
-Κάνεις λάθος φίλε μου Κάνεις δεν είναι εχθρός με κανένα όταν τον ενώνει με τον άλλο η ίδια ανάγκη ,η ίδια κατάσταση, το ίδιο συναίσθημα
Εχθροί μας κάνουν αυτοί που θέλουν να καταστρέψουν ότι ωραίο έφτιαξε ο Θεός γιατί όλοι πλάσματά του είμαστε
Η Μυρτώ έκλεισε το βιβλίο που διάβαζε στην μικρή της κόρη για να κοιμηθεί και πήγε στο σαλόνι
Η γατούλα και το σκυλάκι έγιναν φίλοι τελικά
Γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τους ανθρώπους να σταματήσουν οι πόλεμοι η πείνα η δυστυχία
Όλοι στην γη ζούμε με τα ίδια συναισθήματα ,τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα
Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε μονιασμένοι
Συνέχεια πόλεμοι συνέχεια σκοτωμοί και πεθαμένα παιδιά σε ένα άθλιο απάνθρωπο κόσμο
Έκλεισε την τηλεόραση γιατί δεν άντεχε άλλο να ακούει.
Πότε άραγε θα σταματήσει αυτό το αλληλοσπάραγμα;
Να επικρατήσει ειρήνη;
Κανείς δεν ξέρει τι συμφέροντα παίζονται.
Μόνο αυτό να σκεφτεί κανείς μπορεί ..Αύριο να είναι μια καινούργια μέρα
Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο υπέροχο δρώμενο "Στείλε μήνυμα" που διοργανώνει για πρώτη φορά και με μεγάλη επιτυχία όπως πάντα, η αγαπημένη μας Μαίρη από το blog Γήινη Ματιά.
Μαιρη μου σε ευχαριστώ για μια ακόμα φορά που μου δίνεις τη δυνατότητα να εκφράσω κάποια πράγματα που με απασχολούν όπως όλους μας φαντάζομαι.
