Το ημερολόγιο της ζωής
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η Κυρά- Φρόσω χάνει τον πολυαγαπημένο άνδρα της και αισθάνεται απέραντη μοναξιά ώσπου η κόρη της ,η Κυριακή ,της κάνει δώρο ένα σκύλο για παρέα.
Η Κυρά -Φρόσω έγραψε τις σκέψεις σε ένα τετράδιο.
Οι σκέψεις της αποτελούν το παρακάτω ποίημα.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Πορευτήκαμε μαζί , στον ίδιο δρόμο, στην ίδια ζωή
Τώρα στα όνειρα μου ζεις εσύ…
Πόσο γρήγορα πέρασε η ζωή.
σαν σύννεφο στον ορίζοντα μακρινό.
Δεν ζητούσα πολλά ,μόνο την αγάπη σου…
Να είμασταν μαζί μέχρι το τέλος…
Η απλότητα της ψυχής σου με οδήγησε στη απόλυτη ευτυχία.
Τώρα που έφυγες...η ζωή μου έγινε μισή...έχασα ένα κομμάτι
της καρδιάς μου...ο πόνος χτύπησε την πόρτα μου…αλλά
ξαφνικά ένα θείο δώρο ήρθε από τον ουρανό...και με γέμισε πάλι
θαλπωρή.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…
Η κυρά- Φρόσω όπως κάθε μέρα άναβε το καντηλάκι.
Επικρατούσε απόλυτη σιγή στο φτωχικό της,τα παιδιά της ο γιος της που είχε φύγει για δουλειά στην Αμερική και η κόρη της που ζούσε στην Αθήνα είχαν καιρό να την επισκεφτούνε.
Ευτυχώς που έχει τον σκύλο της τον Ερμή.
Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος η κυρά - Φρόσω νόμιζε ότι ήταν το παράθυρο της κουζίνας ανοιχτό όμως δεν ήταν αυτό.
Τελικά ο θόρυβος ήταν από την πόρτα, κάποιος την χτυπούσε , η κυρά- Φρόσω με ταραχή ανοίγει την πόρτα.
Ήταν η κόρη της η Κυριακή.
Η Κυρα-Φροσω την αγκάλιασε και ένα δάκρυ συγκίνησης κύλησε στο μάγουλό της.
“Τι κάνεις κόρη μου εδώ;”
“Ήρθα να σε δω μανούλα μου, να δω αν είσαι καλά”
“Καλά είμαι κόρη μου , γύρνα στο σπιτικό σου και στη οικογένεια σου που σε χρειάζονται”
“Μαμά μου το σκέφτηκα ήταν λάθος να σε αφήσω στο χωριό, πρέπει να έρθεις μαζί μου στη Αθήνα θα είναι καλύτερα για εσένα”
“Τι λες κόρη μου, εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα , εδώ παντρεύτηκα, εδώ είναι θαμμένος ο πατέρας σου.”
“Δεν θα αφήσω τον τόπο μου που αγαπώ, εδώ είναι ζωή μου και δεν αλλάζει.”
“Επίσης κόρη μου, στη Αθήνα έχει φασαρία και πολύ καυσαέριο,ενώ στο χωριό υπάρχει ησυχία και καθαρός αέρας.”
“Έχεις δίκιο μαμά, άλλα τόσο καιρό σκεφτόμουν εσένα, εσένα είχα στο μυαλό μου κανέναν άλλο...Σε Αγαπώ μαμά και θέλω να είσαι καλά”
“Παιδί μου θα είμαι καλά εδώ, ευτυχισμένη, στη Αθήνα θα είμαι δυστυχισμένη...Θα μου λείπει το σπίτι μου, ο κήπος μου, τα λουλούδια μου, τα ζώα μου και η απλότητα της φύσης”
“Εντάξει μαμά,θα τα πούμε , θα ξανάρθω σύντομα πάλι να σε δω.“Εντάξει κόρη μου,καλό δρόμο”
Μετά η κυρά- Φρόσω βγήκε στη αυλή και μάζεψε τα μήλα που είχαν πέσει από τον αέρα.
Με τόσα μήλα σκέφτηκε να κάνει μια ωραία μηλόπιτα.
“Ερμή!,θα με βοηθήσεις να κάνουμε την μηλόπιτα;.”
Ο Ερμής την άκουσε και την ακολούθησε κουνώντας την ουρά του.
Τότε η κυρά - Φρόσω του είπε ότι είναι η πιο καλή παρέα στις δύσκολες αλλά και χαρούμενες στιγμές.
Έτσι κυρά - Φρόσω μάζεψε τα μήλα και πήγε στη κουζίνα μαζί με τον Ερμή.
Η ευτυχία δεν χρειάζεται υπερβολή και πολυτέλεια αλλά απλότητα ψυχής.
-----------------------------------------------
Αυτή ειναί η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη#6 που την διοργανώνει η Mary Petrax
Με την σειρά μου παραδίνω την σκυτάλη στη Σμαραγδάκι-Ρούλα με τη λέξη" Αστερόσκονη" και την εικόνα:
Επίσης Καλή Χρονιά με όλες τις ευχές του δέντρου των bloggers να γίνουν πραγματικότητα