Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2021

ΕΡΩΤΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

 


                   





                                          ΕΡΩΤΑΣ  ΕΦΙΑΛΤΗΣ

                            

Η Άρτεμις άρχισε να γράφει γρήγορα χωρίς σκέψεις σαν αυτόματο. Έπρεπε να βγάλει από μέσα της όλα αυτά τα συναισθήματα τις χαρές τις λύπες την οδύνη του χωρισμού την αγάπη που ένιωθε ακόμα, παρόλα αυτά που μεσολάβησαν, για αυτό τον άνθρωπο για την αγάπη της ζωή της όπως την έλεγε και που δυστυχώς είχε αυτή την κατάληξη.

Μια παιδική μια αγνή αγάπη που στην αρχή ήταν μια απλή φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά στην συνέχεια φούντωσε έγινε έρωτας που τα παρέσυρε όλα στο διάβα του έγινε άνεμος ερωτικός θάλασσα φουρτουνιασμένη δύο καρδιές που χτύπαγαν στο ίδιο ρυθμό δύο ψυχές σε ένα σώμα και μετά τι;

Τι έγινε και άλλαξαν όλα; Τι έφταιξε και δεν είδε τις πρώτες ενδείξεις της καταστροφής που έρχονταν και που θα έφερνε την ευτυχισμένη ζωή τους πάνω κάτω, μια ανατροπή και ένα αναπάντεχο τέλος.

Θυμάται την πρώτη μέρα της συνάντησης τους .Μικρά παιδιά μικρά κλαράκια που βιάζονταν να ανθίσουν. Η πρώτη μέρα στο σχολείο Άφησε διστακτικά το χέρι της μητέρας της και προχώρησε στο προαύλιο του μεγάλου σχολικού συγκροτήματος Φοβόταν και αγωνιούσε μαζί με προσμονή για το μέλλον που της ανοιγόταν μπροστά της απλόχερα .Έψαχνε με τα μάτια της τα άλλα παιδιά ήθελε νε τα πλησιάσει να τους μιλήσει να παίξει μαζί τους Τότε την πλησίασε ένα αγόρι λεπτό με καστανά μαλλιά και χαμογελαστά μάτια.

Μίλησαν τη ρώτησε πως την λένε και της είπε το όνομα του.

<< Πάνος >>.Από τότε έγιναν αχώριστοι. Μαζί στα διαλείμματα έπαιζαν μίλαγαν για μαθήματα για την δασκάλα τους για τα όνειρα τους.

Μια μέρα τους είπαν ότι θα πήγαιναν εκδρομή στην Πάρνηθα,

Η μέρα ήταν ηλιόλουστη αλλά το κρύο καλά κρατούσε ακόμα αφού  λίγο πριν είχε χιονίσει

 Ο Πάνος που πάντα την φρόντιζε και την προστάτευε της έκλεισε με τρυφερότητα την ζακέτα της να μην κρυώνει.

Κάποιος δεν θυμόταν καλά τους έβγαλε  μια φωτογραφία Ακόμα πρέπει να είναι κάπου καταχωνιασμένη δεν ξέρει καν αν υπάρχει ακόμα Που να βρίσκεται άραγε αλλά και αν την έβρισκε τι νόημα έχει ;

Πήρε την κούπα με τον αχνιστό καφέ ήπιε λίγο και βυθίστηκε ξανά στις σκέψεις της. Τρία χρόνια έμειναν μαζί στο σχολείο Μετά οι γονείς της αναγκάστηκαν να την πάρουν από αυτό και να την πάνε σε ένα άλλο κοντά στο σπίτι της Έτσι χώρισαν με τον Πάνο και δεν συναντήθηκαν  για ένα μεγάλο χρονικά διάστημα  Μέχρι να τελειώσουν το Γυμνάσιο και το Λύκειο.

Πέρασαν στο Πανεπιστήμιο και κατά σύμπτωση στην ίδια σχολή .

Έτσι μια μέρα συναντήθηκαν πάλι Είχαν αλλάξει  βέβαια αρκετά είχαν ψηλώσει τα μαλλιά της η Άρτεμις να είχε κόψει πιο κοντά αλλά ο Πάνος την γνώρισε από το γλυκό της βλέμμα που παρέμεινε το ίδιο .Αυτός είχε τα ίδια χαμογελαστά μάτια το ίδιο χαμόγελο που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του όταν την είδε Δεν πίστευαν στην τύχη τους στην μοίρα τους όπως το πάρει κανείς .Όλα άλλαξαν η ζωή τους απέκτησε άλλο νόημα άλλη προοπτική Άρχισαν να κάνουν όνειρα για μια κοινή ζωή όταν τελείωναν τις σπουδές τους και έβρισκαν μια δουλειά. Η αγάπη τους φούντωνε  αυτή η αγνή παιδική τους αγάπη που έγινε έρωτας πλέον και τους παρέσυρε στην δύνη του .

Παντρεύτηκαν Στην αρχή δεν υπήρχαν ορατά προβλήματα. Ό,τι συνέβαινε  ήταν μες στα πλαίσια των προβλημάτων της κοινής ζωής των ζευγαριών

Ξαφνικά όλα πήραν άλλη τροπή .Η συμπεριφορά του Πάνου ξαφνικά άλλαξε, άρχισε να πίνει, να μεθάει την ζήλευε παθολογικά δεν την άφηνε να βγαίνει έξω με τις φίλες της έγινε βίαιος έφτανε στο σημείο να την χτυπάει τόσο δυνατά που συχνά πήγαινε στο νοσοκομείο με διάσειση με πρόσωπο καταματωμένο και σπασμένο χέρι .Μετά μετάνιωνε, της ζητούσε συγγνώμη, της έλεγε ότι δεν θα επαναληφθεί και μετά πάλι τα ίδια.

Φοβόταν να μιλήσει έλεγε ότι έπεσε από την καρέκλα, από την σκάλα Δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι αυτό το καλόψυχο και τρυφερό παιδί είχε μεταλλαχτεί σε ένα τέρας  Έδωσε μια και τα γκρέμισε όλα Γκρέμισε την ευτυχία τους τα όνειρα για μια χαρούμενη ζωή για ένα παιδί .Και αυτό το στερήθηκε

Όταν έμεινε έγκυος πίστεψε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα θα γίνει υπεύθυνος Μάταια όλα. Οι καυγάδες και το ξύλο  συνεχίστηκε αμείωτο με αποτέλεσμα να καταλήξει στο νοσοκομείο με ακατάσχετη αιμορραγία .Ούτε το παιδί του δεν σεβάστηκε. Δυστυχώς όχι μόνο έχασε το μωρό αλλά δύσκολα αν όχι αδύνατα θα έκανε άλλο. Καλύτερα σκέφτηκε τι το ήθελε το παιδί Ήταν αυτό περιβάλλον κατάλληλο να το μεγαλώσει. Ένα περιβάλλον όλο καυγάδες, ξύλο, χωρίς σεβασμό, αγάπη, προστασία. Όχι, καλύτερα έτσι . Θεέ μου τι έλεγε ;

Πρέπει να τα είχε χάσει. Θα έφευγε. Αποφάσισε πια ότι η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Δεν ήταν ζωή αυτή που ζούσε , δεν μπορούσε να συνεχίσει Αρκετά, δεν της άξιζε. Αποφάσισε να μιλήσει με το Συμβουλευτικό Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών της πόλης της,  να πάρει συμβουλές, δεν ήθελε στην αρχή να ανακατέψει τους γονείς της σε αυτή την ιστορία φοβόταν και ντρεπόταν μαζί.

Μια σχέση ζωής, ο άνθρωπός της όπως χαρακτηριστικά έλεγε, να καταλήξει έτσι .Όμως δεν υπήρχε επιστροφή. Στο Συμβουλευτικό Κέντρο βρήκε  ανθρώπους που την βοήθησαν έσκυψαν στο πρόβλημά της και της έδωσαν τις κατάλληλες οδηγίες για την συνέχεια .

Αποφάσισε να μιλήσει στους γονείς της  να τους πει όλη την αλήθεια  και τους είπε την απόφασή της να χωρίσει Αυτοί την κατάλαβαν και στάθηκαν δίπλα της .

Ο Πάνος μετά το διαζύγιο που στην αρχή δεν ήθελε να το δώσει αλλά στην συνέχεια  υποχώρησε, μπήκε σε ψυχιατρική κλινική .Μια κληρονομική προδιάθεση δεν τον άφηνε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, τον έκανε να χρησιμοποιεί τη βία χωρίς να θέλει στην ουσία να το κάνει.

Η Άρτεμις πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να συνέλθει τελείως και να συνεχίσει την ζωή της .Έγινε μια καταξιωμένη συγγραφέας αγαπητή στον κόσμο αλλά πάντα με μια μελαγχολία στα μάτια της .

Δεν μπόρεσε να κάνει μια σταθερή σχέση, η ψυχή της είναι ακόμα εκεί κολλημένη  σε μια παιδική τρυφερή κίνηση γεμάτη αγάπη και συντροφικότητα.

Μια φωτογραφία σε ένα συρτάρι ,ίσως, κρυμμένη, να μαρτυράει τα παιδικά  χρόνια της αθωότητας.


Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη mini-Σκυτάλη#1 που διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία η Mary Pertax



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Επίσης μετά από κλήρωση στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη#6 κέρδισα  ένα δώρο από την   την Mary Pertax,
Σε ευχαριστώ Μαίρη μου  για το υπέροχο δώρο που μου έστειλες.





                                                                  
                                                                    








 

 

 


19 σχόλια:

  1. Το είπα εγώ..το είπα..άντε να μπω στη σκιά έστω της Πλατάκη με την ίδια εικόνα! Αχ αυτές οι παιδικές αγάπες που η φιλία μπερδεύεται με τον έρωτα!. Λοιπόν μου συνέβη προσωπικά. Μεγάλωσα με ένα Εβραιόπουλο που οι γονείς μας ήταν φίλοι. Δεν θυμάμαι ούτε μία στιγμή από τις παιδικές αναμνήσεις μου χωρίς αυτόν. Δεν είχα και αδέλφια και έγινε για μένα ο αδελφός που είχα ανάγκη. Μαζί στα πρώτα πάρτυ, μαζί στις πρώτες ντίσκο της εποχής μας, συναυλίες, εκδρομές. Έφυγα Αθήνα για τη σχολή μου, έμεινε Θεσσαλονίκη για την δική του , η επικοινωνία καθημερινή σχεδόν με τηλέφωνο. Ποτέ δεν μου έδωσε δικαίωμα για κάτι άλλο μέχρι που του είπα για την Δημήτρη..πως φεύγω να τον παντρευτώ. Δεν μου είπε το παραμικρό, έφυγε για Ισραήλ , όσο και να προσπάθησα δεν μου απάντησε ποτέ. Λίγους μήνες πριν βρεθήκαμε στο fb..επικοινώνησα μαζί του, μιλήσαμε, κλάψαμε, του παραπονέθηκα με το..γιατί;. Η απάντηση ήταν:-Σε αγαπούσα...δεν παντρεύτηκα ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου καλησπέρα σου,
    Μια κιτρινισμένη από το χρόνο φωτογραφία, έρχεται να γεμίσει και να επαναφέρει μνήμες στην Άρτεμη. Η ίδια η ιστορία της ζωής της, το ξεκίνημα μιας σχέσης από τη σχολική ηλικία που μετατράπηκε σε έναν απαίσιο εφιάλτη.
    Η κακοποίηση, η ενδοσυζυγική βία. Γάγγραινες και τα δύο στη σχέση των ανθρώπων Μαρία μου.
    Με δυνατά χρώματα και αισθήματα περιέγραψες τραγικές στιγμές για την Άρτεμη. Αλλά τουλάχιστον έδωσες διέξοδο. Αυτό που πρέπει δηλαδή να κάνει κάθε γυναίκα που αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα.
    Το τέλος της ιστορίας ήταν γεμάτο συγκίνηση.
    Μπράβο καλή μου φίλη. Να είσαι καλά, να γράφεις, να δημιουργείς, να χαιρόμαστε την παρουσία σου.
    Πολύ όμορφο το δώρο σου από τα χέρια της Μαίρης, να το χαρείς!
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρία με το διήγημά σου έφερες στο προσκήνιο την ενδοοικογενειακή βία και τις επιπτώσεις της. Σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση πρέπει να είναι άμεση και ίσως η ηρωίδα σου άργησε λίγο να δώσει τέλος. Ευτυχώς που στη σημερινή εποχή υπάρχουν συμβουλευτικά κέντρα και μπορεί κάθε γυναίκα να βρει συμπαράσταση και προστασία.
    Μπράβο πολύ ωραία η συμμετοχή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία μου, η βία δεν είναι ανεκτή ούτε στη σκέψη μας πόσο μάλλον στη ζωή μας. Δυστυχώς το έχω ακούσει στην πραγματική ζωή αυτό το '' θα αλλάξει, θα στρώσει , θα ...θα'' Πότέ δεν αλλάζει ο άνθρωπος τόσο ριζικά. Μπορεί να επηρεάζεται ο χαρακτήρας του αλλά δεν αλλάζει. Και για να πάψει να είναι βίαιος τόσο βίαιος μάλιστα θα έπρεπε να γίνει άλλος άνθρωπος. Ποτέ δε συμβαίνει. Περιέγραψες γλαφυρά αυτήν την ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Δεν ήταν απλά ένα χαστούκι, μιλάμε δολοφόνησε και το έμβριο το παιδί του.
    Μια ιστορία αγάπης που δεν είχε αίσιο τέλος όπως τόσες και τόσες. Σωστές οι κινήσεις που βάζεις την ηρωίδα σου να κάνει. Και σημειώνονται έντονα στο διήγημά σου οι λόγοι που δεν μιλούν οι κακοποιημένες γυναίκες.
    Μπράβο για τη συμμετοχή σου. Και το τέλος, αισιόδοξο όσο αισιόδοξη είναι μια νέα αρχή μακριά από την αναξιοπρέπεια και την δυστυχία
    Να το χαρείς και το δώρο σου
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία μου ποσο αληθινή κυριολεκτικά και μεταφορικά η ιστορία σου! Μέσα της είδα και κάποια κομμάτια της ζωής μου. Μακάρι όλοι οι έρωτες να έμεναν αγνοί. Μακάρι όλες οι γυναίκες που κακοποιούνται να έβρισκαν τη δυναμη να φυγουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Από τη στιγμή που θα σηκωθεί το χέρι για πρώτη φορά, ανοίγει ένας δρόμος χωρίς γυρισμό! Έθιξες ένα φοβερό θέμα Μαρία μου! Υπάρχουν πολλές γυναίκες που υπομένουν τα βίαια ξεσπάσματα των συζύγων τους ή των φίλων τους και συχνά παίρνει μπάλα και τα παιδιά! Τα συναισθήματα και ο φόβος που βιώνουν είναι όπως τα περιέγραψες πιστεύω και πολύ χειρότερα σε κάποιες περιπτώσεις! Σε αυτά τα προβλήματα η αντίδραση πρέπει θεωρώ να είναι άμεση! Σ' ευχαριστώ για την υπέροχη συμμετοχή σου Μαρία μου και για το θέμα που τόσο πανέμορφα μας παρουσίασες! Όσο για το δώρο σου χαίρομαι που σου άρεσε και εύχομαι να είσαι πάντα καλότυχη! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίκαιρο όσο ποτέ το διήγημά σου, Μαρία μου.
    Μέσα απ' την πορεία της ηρωίδας σου, φωτίζεις τις παθογένειες της κοινωνίας, το φόβο που ακινητοποιεί τα θύματα και τα αδιέξοδα. Λυτρωτικό το τέλος που έβαλες. Μακάρι αυτές οι πληγές να επουλώνονται με το χρόνο και τα θύματα να διεκδικούν ξανά τη ζωή τους.
    Συγχαρητήρια πολλά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εθιξες με την ιστορία σου Μαρία μου μια κατάσταση που βιώνουν πολλές γυναίκες δυστυχώς ακόμα και σήμερα...
    Και τι απογοήτευση να ξεκινάει τόσο όμορφα μια ζωή και να καταλήγει έτσι!
    Και ναι πολύ καλά έκανε η ηρωίδα σου και έφυγε από μια σχέση άρρωστη!
    Κοίτα να δεις τώρα σε πόσο διαφορετικά μονοπάτια μπορεί να πάει την σκέψη μια τόσο τρυφερή εικόνα!!
    Εξαιρετική συμμετοχή Μαρία μου οπως και τα δωρακια σου να τα χαρείς καλότυχη παντα !!φιλιαα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαρία πολύ όμορφο κείμενο. Δυνατό και επίκαιρο. Λόγια που τρυπάνε σε μια τρυφερή, μα σκληρή, ιστορία.
    Μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Από την μια είναι η βία, η οποία υπομένεται μέχρι του σημείου που δεν πάει άλλο.
    Από την άλλη είναι ο παιδικός έρωτας, η τυχαία συνάντηση μετά από χρόνια και το όνειρο για μια ευτυχισμένη ζωή. Δύο φάσεις τόσο αντίθετες, που σημάδεψαν όμως την πρωταγωνίστρια σου. Τα πλέκεις όλα αυτά, φτιάχνοντας μια όμορφη ιστορία με πολλαπλά μηνύματα. Πρώτα πρώτα, ότι δεν πρέπει να την ανεχόμαστε ποτέ.
    Χάρηκα το κείμενο σου. Την Καλημέρα μου, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυστυχώς Μαρία μου, πολλές σχέσεις στοιχειώνονται από τη βία.
    Ευτυχώς, βρήκε τη δύναμη να την αντιμετωπίσει, παρά τον πόνο και την απώλεια που βίωσε.
    Πολλά συναισθήματα μας δημιούργησε η ιστορία σου και πολλές σκέψεις μας προκάλεσε.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο έρωτας είναι το αλάτι της ζωής. Δίνει γεύση αλλά κάποιες φορές γίνεται επώδυνο τσούξιμο στις πληγές της ψυχής. Κάποιες φορές τα φαινόμενα απατούν και μια τρυφερή σχέση μπορεί να αποδειχθεί εφιάλτης. Ζωές τραυματισμένες δεν πρέπει να εγκλωβίζονται σε αδιέξοδα.
    Έστησες μια όμορφη ιστορία Μαρία επίκαιρη όσο ποτέ!
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρία, μας προσφέρεις μια ρεαλιστική και δύσκολη ιστορία που περνάει ένα αισιόδοξο μήνυμα.
    Ειναι δύσκολο να διαπιστώνεις πως τα όνειρά σου στηρίζονται σε μια σαθρή βάση. Πως ο άνθρωπός σου δεν είναι και τόσο αυτός που μπορείς να εμπιστευεσαι άφοβα. Το πιστεύω, δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί για βία. Εκείνοι που είναι, χρησιμοποιούν πολλές δικαιολογίες για να μην αλλάξουν.
    Αισιόδοξο το μήνυμα, πως ποτέ δεν είναι αργά η ζωή να βελτιωθεί. Οταν νιώσει έτοιμο το 'θύμα' να βγει από τη θέση αυτή. Ακόμη κι αν η οικογένεια δεν μπορεί να καταλάβει, υπάρχουν ειδικοί φορείς που μπορούν να προσφέρουν στήριξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σκιαγράφησες πολύ παραστατικά Μαρία μου την ζωή πολλών γυναικών δυστυχώς, που ο σύντροφος ή ο σύζυγος από τρυφερός και προστατευτικός μεταμορφώνεται σε έναν βίαιο και ζηλόφθονο ξένο και ο παιδικός έρωτας μεταλλάσσεται σε εφιάλτη !!!Πόσο κρίμα !!! Ομως αυτή η αποτρόπαιη πραγματικότητα μακάρι να αντιμετωπίζεται άμεσα από τις γυναίκες και καμία πιά να μην αναγκάζεται να υποταχθεί και να ανεχτεί την ενδοοικογενειακή βία....Πολλά συναισθήματα και σκέψεις προκάλεσε το θέμα που έθιξες και φυσικά εύχομαι τα θύματα της ενδοοικογενειακής βιας να βρίσκουν την δύναμη να ξεφεύγουν και να επουλώνουν τις πληγές τους.... Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το διηγημα υπεροχο, εξιζου και το δωρακι!
    Να το χαρεις το δωρακι και συγχαρητηρια για την υπεροχη και παντα επικαιρη ιστορια.
    αγαπη αγαπη και οχι βια
    η βια μονο βια φερνει
    και οταν η βια προερχεται απο τους δικους μας ανθρωπους ειναι απανθρωπο
    παντα ειναι αλλα εκει ποναει ακομη περισσοτερο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ ωραία η συμμετοχή σου και το διήγημα πολύ επίκαιρο.Μπράβο σου που εθιξες ενα τετοιο θέμα.🌻Ευχομαι καλό μήνα από αυριο με υγεία και να μας φέρει όλα τα καλά.🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλώς σε
    βρήκα
    ευχαριστώ που πέρασες από το blog μου και χαίρομαι που είμαι ξανά εδώ στο blog μου και στη blogoγειτονιά μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μου αρέσει να διαβάζω τα σχόλια σας