TO ΠOIHMA ΓIA THN ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟ 25ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

TO ΠOIHMA  ΓIA THN   ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ  ΜΟΥ ΣΤΟ 25ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ  ΠΟΙΗΣΗΣ

Ουράνιο φως

Φως ή σκοτάδι για να βρω μια άκρη

Η ψυχή μου σκοτείνιασε ξαφνικά όταν είδα φόβο και θλίψη μοναχά

χάθηκα στο σκοτάδι σε μια ακρούλα του μαύρου σκότους

δεν έβλεπα τίποτα μοναχά δάκρυα να πέφτουν σαν βροχή

που σπαράζει σαν κλάμα

Αλλά μέσα μου ένιωθα οργή που να βρω μια διαφυγή

να βγω στο φως το μακρινό που πια αντικρίζω μαύρο ουρανό

ακούω ένα θόρυβο κραυγής να βγαίνει από το δωμάτιο

Επιτέλους βλέπω φως κραυγή χαράς είναι αυτό που ακούω

μοναχά σαν μια χρυσή σταγόνα ευτυχίας

Ανοίγω και το λαμπρό παράθυρο να δω τι υπάρχει εκεί

βλέπω το φως πιο φωτεινό μαζί με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο

τώρα πια είμαι χαρούμενη εδώ γιατί είναι φωτεινά Χριστούγεννα εκεί που κατοικώ

Το ποίημα αυτό όμως δεν το έγραψα εγώ αλλά ο γιος μου 13 χρονών.

 Το έγραψε και το έστειλε μόνος του .