ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΔΗ ΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

          ΠΟΙΗΣΗ - ΕΙΔΗ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΠΟΙΗΤΕΣ


                        

Μια κλασική ερώτηση που υποβάλλεται στους ποιητές είναι πώς γράφεται ένα ποίημα. Με όσους τρόπους, όσοι είναι και οι ποιητές στον κόσμο». Αυτή είναι η απάντηση. «Τώρα πώς γράφεται ένα καλό ποίημα, ε, αυτό πια πραγματικά μόνο ένας θεός το ξέρει. Πάντως με σκληρή δουλειά και εσωτερικές αιμορραγίες. Με άγρυπνη τη δυσπιστία του ποιητή απέναντι σ’ αυτό που γράφει. Με γενναιότητα αυτοκριτικής. Σκίζοντας.   
                                                                                Κική Δημουλά
                                  

Η ποίηση, μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ'επέκταση της Λογοτεχνίας, ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι΄αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». 

Ανάμεσα στις τέχνες που παίζουν καθοριστικό ρόλο για την ανάπτυξη κοινωνική οικονομική πολιτική ενός λαού είναι η Τέχνη του Λόγου. Η πιο παλιά μορφή της είναι η Ποίηση. Η Ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Ποιήματα όπως επιφωνηματικές και χαρούμενες επικλήσειςκαι ύμνους στους θεούς θρήνους έπλασε από νωρίς ο άνθρωπος σε συνδιασμό με την μουσικη και το χορό. 

  Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.

Ποιητικά γένη

Τα γένη της ποίησης είναι τρία:

1. Η επική ποίηση είναι το αρχαιότερο είδος ποίησης. Τα έπη ασχολούνται με την περιγραφή και αφήγηση λόγων, πράξεων και κατορθωμάτων θεών (θρησκευτικό έπος) και ηρώων (ηρωικό έπος). Στο έπος, ο ποιητής αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο μια ιστορία, την οποία δανείζεται από τον μύθο, έχει εκτεταμένο μέγεθος (μπορεί να αποτελείται από χιλιάδες στίχους) και συνήθως γράφεται και απαγγέλλεται σε στίχους εξάμετρους. Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου είναι τα αρχαιότερα ελληνικά έπη. Από τα σύγχρονα ξεχωρίζει ο Διάκος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
2. Στη λυρική ποίηση, ο ποιητής περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο μία εικόνα ή μία κατάσταση, αποφεύγοντας συνήθως την εξιστόρηση μύθου. Χρησιμοποιεί διηγηματικά στοιχεία για να παραδειγματίσει, να φρονηματίσει ή να εξωτερικεύσει προσωπικά συναισθήματα, σκέψεις και εντυπώσεις και μάλιστα με τη χρήση άφθονων εκφραστικών μέσων (π.χ. σχήματα λόγου: πλεονασμούς, παρομοιώσεις, ομοιοκαταληξίες, μεταφορές κ.ά.). Είναι η ποίηση της καθημερινότητας, του ανθρώπου που ζει κοινωνικοπολιτικές μεταβολές και δεν επιμένει σε ακλόνητες αξίες και υψηλούς χαρακτήρες, στοιχεία τα οποία συναντάμε στο έπος, αλλά ασχολείται με τα απλά προβλήματα καθημερινής ζωής. Το μέγεθος του λυρικού ποιήματος είναι σύντομο (μπορεί να περιορίζεται σε μόνο δύο στίχους). Η λυρική ποίηση είναι αδόμενη (τραγουδιέται) και έχει μεγάλη ποικιλία μέτρων κάτι που διευκολύνει τη συνοδεία της από μουσικό όργανο. Αρχαία λυρικά ποιήματα ήταν οι ωδές, οι ύμνοι (μελική ποίηση) και οι διθύραμβοι, τα εγκώμια, οι παιάνες (χορική ποίηση). Από τα σύγχρονα μας ποιήματα τα πιο πολλά είναι λυρικά.
3. Η δραματική ποίηση συνταιριάζει έπος και λυρισμό σε μορφή θεατρική. Στο δράμα, ο ποιητής γράφει σε δεύτερο πρόσωπο. Διηγείται και παρουσιάζει (συνήθως επί σκηνής) ιστορίες οι οποίες έχουν αντλήσει το θέμα τους από κάποιον μύθο. Έχει μεσαίο μέγεθος, όχι πάνω από 1000-1600 στίχους και αποτελείται από μεικτά μέτρα. Τέτοια είναι η αρχαία τραγωδία, κωμωδία και σάτιρα, οι τραγωδίες του Σαίξπηρ κλπ και από τα νεότερα οι τραγωδίες του Σικελιανού και του Καζαντζάκη.

Ποιητικές σχολές

Ανάλογα πάλι με το περιεχόμενο και την τεχνοτροπία του ποιητή η ποίηση χωρίζεται σε σχολές.

1. Ρομαντική όπου δεν κυριαρχεί η λογική αλλά το συναίσθημα. Τέτοια ποιήματα έγραψε ο Παπαρρηγόπουλος, ο Βασιλειάδης κ.ά.
2. Παρνασσιακή, όπου κυριαρχεί η προσπάθεια του ποιητή να πλάσει τέλειους στην εμφάνιση στίχους.Ο παρνασσισµός ξεκίνησε από τη Γαλλία και κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία το διάστηµα 1850-1880. Παρνασσιακά ποιήµατα έγραψαν κυρίως οι ποιητές: Κωστής Παλαµάς, Λορέντζος Μαβίλης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γεώργιος Δροσίνης αλλά και. µεταγενέστεροι ποιητές όπως ο Άγγελος Σικελιανός και ο Κώστας Βάρναλης.
3. Συμβολική, όπου με τη μουσική επεξεργασία του στίχου (μουσικότητα, ρυθμός κλπ) σε συνδυασμό με το νόημα δημιουργείται συγκίνηση στον αναγνώστη. Ο συµβολισµός είναι ένα ρεύµα που εµφανίστηκε στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα και επηρέασε κυρίως την ποίηση και λιγότερο τη µουσική και τη ζωγραφική. Γεννήθηκε ως αντίδραση στην ψυχρότητα του παρνασσισµού και συνιστά µια επιστροφή στη ροµαντική ποίηση. Ποιητές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής (1900-1910): από το συµβολισµό επηρεάστηκαν οι Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Γιάννης Καµπύσης, Σπήλιος Πασαγιάννης, Απόστολος Μελαχρινός, Ιωάννης Γρυπάρης, Κωστής Παλαµάς, Κ. Π. Καβάφης. Ποιητές της γενιάς του 1920 (Νεοσυµβολιστές): σε αυτήν την οµάδα ανήκουν οι ποιητές: Κώστας Καρυωτάκης, Κώστας Ουράνης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Τέλλος Άγρας, Μήτσος Παπανικολάου, Μαρία Πολυδούρη.

Ποιητές

Από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου είναι οι Αρχαίοι Έλληνες τραγικοί Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης, οι κωμικοί Αριστοφάνης και Μένανδρος, και οι λυρικοί Πίνδαρος, Αλκαίος και Σαπφώ. Κατά τη νεότερη εποχή ξεχωρίζει η ποιητική δημιουργία του Σαίξπηρ, του Δάντη, του Γκαίτε,του Σίλλερ, του Ουγκώ, του Χάινε. Η νεοελληνική ποιητική μούσα μας χάρισε τα θαυμάσια δημοτικά τραγούδια και τα ποιήματα γνωστών ποιητών, όπως ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Κωστής Παλαμάς κ.α.
Οι αρχαίοι Έλληνες ανέπτυξαν ιδιαίτερα την ποίηση και συγκεκριμένα το έπος, τη λυρική ποίηση και το δράμα ως ποιητικά είδη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν άνθισαν και άλλα είδη, όπως η βουκολική ποίηση. Αξιοσημείωτο είναι ότι πέντε από τις εννέα Μούσες ήταν προστάτιδες των διαφόρων ειδών της ποίησης.

• Ο αστεροειδής 946 Ποίηση (Poësia), που ανακαλύφθηκε το 1921, πήρε το όνομά του από την προσωποποίηση της ποιήσεως
•   Η ποίηση είναι δύσκολο είδος. Σήμερα πολλοί γράφουν ποίηση πολλοί κερδίζουν βραβεία μετέχοντας σε διαγωνισμούς αλλά λίγοι ξεχωρίζουν γιατί η πραγματική καλή και ουσιαστική ποίηση δεν καλύπτεται πίσω από ακαταλαβίστικες και βαρύγδουπες λέξεις αλλά είναι πηγαία και αυθόρμητη στην αρχή και κατόπιν ελέγχου παίρνει την κανονική και τελειωτική μορφή.
•  Η ποίηση πηγάζει από την ψυχή και  την καρδιά του ποιητή. Το μυαλό διορθώνει και οριστικοποιεί την κάθε δημιουργία. 
• Οι πραγματικοί ποιητές είναι σεμνοί και ταπεινοί χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπερβολική προβολή των ποιητικών τους δημιουργιών.
• O πραγματικός ποιητής ματώνει και δημιουργεί ματώνει και οργανώνει τις σκέψεις του Το δημιούργημα του είναι προϊόν μεγάλης προσπάθειας και μεγάλης εσωτερικής προετοιμασίας . Η δικαίωση δεν είναι άμεση, δεν είναι ουσιαστική ,δεν είναι μόνιμη. Θέλει αγώνα ,θέλει δουλειά, ψυχική αντοχή. Η ποίηση είναι μια εσωτερική πνευματική αγωνιστική διαμαρτυρία.
• Η ψυχή με αυτόν τον τρόπο διαμαρτύρεται και αγωνίζεται  στον κόσμο που περιβάλλει την ύπαρξη.

                                        
                                             ΠΗΓΗ : wikipedia - Προσωπικές σημειώσεις